Η οικονομία της κινητικότητας

Η απλούστευση διαδικασιών, η βελτίωση της αποτελεσματικότητας και η εξοικονόμηση πόρων – που από κανέναν πια δεν αμφισβητείται- δημιουργεί εντονότερη την ανάγκη συνύπαρξης και επικοινωνίας των ανθρώπων.

Παράλληλα

Η μετακίνηση και η φυσική παρουσία όπου διασφαλίζεται, είναι ένας απ τους βασικούς πυλώνες ένταξης. Αναγκαίες είναι προτάσεις οι οποίες συμβάλλουν στον καθορισμό ενεργητικών πολιτικών στο πλαίσιο εξυπηρέτησης Ατόμων με Αναπηρία (Α.με.Α) και όχι μόνο αυτών, παντού. ΚΑΙ Αυτό έχει αρχίσει να σχεδιάζεται έντονα την περίοδο που διανύουμε.

Στις μετακινήσεις των προσώπων, η Ελλάδα που έχει τον τουρισμό σαν βαριά βιομηχανία και ειδικότερα στη μοναδική νησιωτική της επικράτεια, ενεργητικές πολιτικές στην ακτοπλοΐα με την ανάδειξη και εφαρμογή μοντέλων προσβασιμότητας, βιώσιμης κινητικότητας ανθρώπων και υπηρεσιών, αποτελούν κομβικό ζήτημα διανησιωτικής και περιφερειακής ανάπτυξης. Αυτή η ανάπτυξη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την οικονομική πορεία της χώρας. Αλλά και η μετακίνηση με τα άλλα μέσα μαζικής μεταφοράς (ΜΜΜ) είναι σημαντική και πρέπει να διευκολύνεται.

Σχεδιάζοντας για Εμποδιζόμενους Πολίτες

Σημαντικές πρωτοβουλίες έχουν παρθεί, και δεν μπορούμε να μη θεωρήσουμε ότι στο πεδίο των ΑμεΑ- με βάσει το Εθνικό Σχέδιο Δράσης και τον προσωπικό βοηθό- έχουν γίνει σημαντικά βήματα προόδου.

Στο ευρύτερο πεδίο των ‘εμποδιζόμενων’/πολιτών με μειωμένη κινητικότητα, οφείλουμε να αρχίσουμε να σχεδιάζουμε.

‘Εμποδιζόμενα άτομα’ είναι ηλικιωμένοι (>65), μικρά παιδιά κάτω των 3 ετών και οι συνοδοί/γονείς αυτών, γυναίκες στα τελευταία στάδια της εγκυμοσύνης, άτομα που πάσχουν από χρόνιες παθήσεις, έφηβοι και ενήλικες που παρουσιάζουν συμπτώματα υπερκινητικότητας ή/και διάσπασης προσοχής (Δ.Ε.Π.Υ.), χρήστες ουσιών, άνθρωποι με ασυνήθιστες σωματικές διαστάσεις, πολίτες με εμφανείς και μη εμφανείς αναπηρίες, άνθρωποι που δεν μιλούν την τοπική γλώσσα, κα. Συνεπώς στην κατηγορία αυτή ανήκουν όλοι οι άνθρωποι που εμποδίζονται από κάποια αιτία και αυτό έχει συνέπεια τη μείωση της κινητικότητά τους. Στην ομάδα των ‘Ατόμων με Μειωμένη Κινητικότητα’ (ή αλλιώς ‘Εμποδιζόμενων’) δυνητικά ανήκουμε όλοι μας, καθώς κάποια στιγμή στη ζωή μας αντιμετωπίσαμε ή θα αντιμετωπίσουμε δυσκολίες στη μετακίνησή μας. Η κινητικότητα δεν είναι εξασφαλισμένη για όλους εφόρου ζωής. Τα ‘εμποδιζόμενα άτομα’ μαζί με τους συνοδούς τους αγγίζουν το 40-42% του πληθυσμού. Αν φροντίσουμε οι πολίτες αυτοί να ταξιδεύουν με άνεση και ασφάλεια, αυτό θα είναι προς το συμφέρον ολόκληρης της κοινωνίας. Η παροχή περισσότερο προσβάσιμων υπηρεσιών για τα άτομα αυτά αναμένεται να αυξήσει την τουριστική αγορά κατά 44%, το οποίο σημαίνει αύξηση των εσόδων κατά 142 δισ ευρώ και περισσότερες από 3,4 εκ. θέσεις εργασίας, σε παγκόσμια κλίμακα. Ενδεικτικά, αναφέρεται ότι, στην Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, τις κύριες τουριστικές αγορές για την Ελλάδα, ο ‘γηρασμένος’ πληθυσμός (>65) είναι πάνω από 40 εκ.

Συνεπώς, η αυξημένη προσβασιμότητα μπορεί να συμβάλει στη βελτίωση της καθημερινότητας των ‘εμποδιζόμενων’ και να αυξήσει την τουριστική μετακίνηση των ατόμων αυτών, που συνήθως ταξιδεύουν όλο το χρόνο και δαπανούν περισσότερα χρήματα στις διακοπές τους. Τα δύο τελευταία αποτελούν τις κύριες προκλήσεις της τουριστικής βιομηχανίας των περισσότερων χωρών συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας.

Επιπλέον, η ύπαρξη αλυσίδας προσβασιμότητας (δυνατότητα ποδηλασίας, δυνατότητα βάδισης και ευκολία χρήσης ΜΜΜ), βελτιώνει το επίπεδο υγείας, μειώνει τα θανατηφόρα ατυχήματα, μειώνει τις εκπομπές ρύπων, συμβάλει στην ενσωμάτωση και στην κοινωνικοποίηση και τελικά αυξάνει το βιοτικό επίπεδο των ‘εμποδιζόμενων ατόμων’.

Η αστική κινητικότητα ως εργαλείο αειφόρου ανάπτυξης απεικονίζεται μέσω της ευρωπαϊκής στρατηγικής των Σχεδίων Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας (Σ.Β.Α.Κ.), με τα οποία επιδιώκεται η ενίσχυση του ρόλου των μέσων συγκοινωνίας, η προώθηση των ‘ήπιων τρόπων μετακίνησης’, όπως το περπάτημα και το ποδήλατο, η μείωση της χρήσης του ΙΧ αυτοκινήτου, η αύξηση των επιλογών μετακίνησης φιλικών προς το περιβάλλον, η ανάπτυξη πολυτροπικών μετακινήσεων και η υπόδειξη τρόπων ανασχεδιασμού του Δημόσιου Χώρου μέσω της ανακατανομής και αναδιοργάνωσης του οδικού δικτύου. Απώτερος στόχος είναι η βελτίωση της καθημερινότητας των κατοίκων και επισκεπτών των πόλεων χωρίς κοινωνικούς αποκλεισμούς.

Βιώσιμο σύστημα μεταφορών και κινητικότητας ανθρώπων και υπηρεσιών είναι αυτό που κάνει τα ακόλουθα τρία πράγματα:

(1) επιτρέπει οι βασικές ανάγκες πρόσβασης και ανάπτυξης των ατόμων, των επιχειρήσεων και της κοινωνίας να ικανοποιούνται με ασφάλεια, κατά τρόπο σύμφωνο με την υγεία των ανθρώπων και των οικοσυστημάτων, ενώ παράλληλα προάγει τη δικαιοσύνη εντός και μεταξύ των διαδοχικών γενεών,

(2) είναι οικονομικά προσιτό, λειτουργεί δίκαια και αποτελεσματικά, προσφέρει τη δυνατότητα επιλογής του τρόπου μεταφοράς και υποστηρίζει μια ανταγωνιστική οικονομία, καθώς και την ισόρροπη περιφερειακή ανάπτυξη, και

(3) περιορίζει τις εκπομπές ρύπων και τα απόβλητα στα όρια των δυνατοτήτων που έχει ο πλανήτης τη δυνατότητα να τα απορροφήσει (αφομοιώσει).

Με τη θέσπισή του πρωτοποριακού-για τα ελληνικά δεδομένα- θεσμού του προσωπικού βοηθού τον οποίο η ελληνική πολιτεία, νομοθετεί σύντομα, μήπως είναι η κατάλληλη στιγμή να ανοίξει ο διάλογος για τους βοηθούς -φροντιστές για πολίτες που εμποδίζονται στα ΜΜΜ;

Σε περίπτωση που η χώρα επενδύσει στην προσβασιμότητα και στις από απόσταση υπηρεσίες, η βιωματική παρουσίαση και πώληση τουριστικών πακέτων σε ‘εμποδιζόμενα άτομα’ – τουρίστες – άρα δυνητικούς πελάτες από ‘εμποδιζόμενα άτομα’ που θα μπορούσαν είτε να εργαστούν μέσω των Μέσων Μαζικής Πληροφόρησης ακόμα και με απομακρυσμένη εργασία, είτε μεταφέροντας την εμπειρία από στόμα σε στόμα, θα ήταν πολύ αποδοτική και περισσότερο πιστευτή από οποιονδήποτε tour operator.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η χρήση νέων τεχνολογιών – σχετική μας έρευνα στα πρώτα στοιχεία της δείχνει σημαντική ροπή προς αυτή – αμβλύνει τις ανισότητες και διευκολύνει τη μετακίνηση των ‘εμποδιζόμενων ατόμων’. Συγκεκριμένα, η Τεχνητή Νοημοσύνη (Artificial Intelligence), τα συνεργατικά robots, τα αυτόνομα οχήματα, τα big data, τo internet of things, οι βιομετρικές τεχνολογίες υιοθετούνται αυξητικά από τους παρόχους σχετικών υπηρεσιών. Οι τεχνολογικές λύσεις δεν καλύπτουν μόνο τις ανάγκες της συγκεκριμένης ομάδας πληθυσμού, αλλά χρησιμοποιούνται ευρέως σε ένα πλήθος υπηρεσιών που αφορούν όλους.

Συνοψίζοντας, η παροχή προσβάσιμων υπηρεσιών στα ΜΜΜ αλλά και γενικότερα (δημόσιες υπηρεσίες, μουσεία, αρχαιολογικοί χώροι, κα) για τα ‘εμποδιζόμενα άτομα’ είναι σημαντική και πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση προς αυτή την κατεύθυνση, γιατί τα αναμενόμενα οφέλη είναι πολλά για την συγκεκριμένη ομάδα, την κοινωνία και την οικονομία. Επίσης, η ανάγκη για τη σε βάθος μελέτη των αναγκών των ‘εμποδιζόμενων ατόμων’ από ειδικούς και η παροχή αντίστοιχων υπηρεσιών είναι επιβεβλημένη.

Των:

Σοφοκλή Αλέπη, Υποψήφιου Διδάκτορα, Τμήμα Ναυτιλιακών και Επιχειρηματικών Υπηρεσιών, Πανεπιστήμιο Αιγαίου (sophalepis@gmail.com)

Κωνσταντίνου Μαλάγα, Διδάκτορα (PhD, PostDoc), Εργαστήριο Πληροφορικής και Νέων Τεχνολογιών στη Ναυτιλία, τις Μεταφορές και τη Νησιωτική Ανάπτυξη, Τμήμα Ναυτιλίας και Επιχειρηματικών Υπηρεσιών, Πανεπιστήμιο Αιγαίου.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Bigpost.gr

Ακολουθήστε το Bigpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις