Από την «δυστοπική πραγματικότητα» σε ένα νέο Ε.Σ.Υ.

Έχοντας συμπληρώσει οι Έλληνες πολίτες ένα χρόνο σε «καραντίνα» και καθώς οι «ειδικοί» μας λένε (από τα «κανάλια») ότι τα πράγματα στο υγειονομικό σκέλος της «πανδημίας» συνεχώς επιδεινώνονται και αναμένονται νέα σκληρότερα μέτρα αστυνομικού χαρακτήρα σε βάρος της κοινωνίας και οικονομίας, το εύλογο ερώτημα είναι «γιατί συμβαίνει αυτό ενώ σχεδόν ένα εκατομμύριο συμπολίτες μας έχουν ήδη εμβολιαστεί»; Πειστικές απαντήσεις δεν υπάρχουν, παρα μόνο «αναμασήματα» των ίδιων και των ίδιων (αστείων κατά τη γνώμη μου) «επιχειρημάτων» ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να μας…σώσει, αλλά εμείς δεν καταλαβαίνουμε, δεν θέλουμε και δεν εφαρμόζουμε «σωστά τα μέτρα».

Μια «δυστοπική πραγματικότητα» είναι απλωμένη επάνω από την χώρα μας – δεν υπάρχει το παραμικρό…ευχάριστο ή παρήγορο να ακούσει κανείς ανοίγοντας «την τηλεόραση» ή διαβάζοντας «τον τύπο» – που σε συνδυασμό με τις απειλές γειτόνων και άσπονδων φίλων, δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Μόνο οι δημοσκοπήσεις που παρουσιάζουν «τα κανάλια» (και αναπαράγουν τα συνδεόμενα με αυτά «μέσα») «βλέπουν» να…πετάει η κυβέρνηση και οι πολίτες να θέλουν και άλλα σκληρότερα μέτρα σε βάρος τους!

Παρακολούθησα χθες με ενδιαφέρον τις προτάσεις για το νέο ΕΣΥ που παρουσίασε ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας (έχοντας δίπλα του τον πρώην υπουργό και τομεάρχη Υγείας Α.Ξανθού και την βουλευτή Α’ Θεσσαλονίκης, αν.τομεάρχη Υγείας Δώρας Αυγέρη). Εξαιρετική ήταν και η συζήτηση που ακολούθησε. Όπως είπε ο κ.Τσίπρας «δεν είναι απλά μια προγραμματική δέσμευση». αλλά «είναι εθνική επιταγή. Είναι η κορυφαία μας πολιτική προτεραιότητα για τα επόμενα χρόνια. Ένα νέο ΕΣΥ με αξία τη ζωή, που θα εμπνέει σιγουριά, αξιοπιστία και κύρος. Που θα σέβεται τις προτεραιότητες και τα όρια κάθε πολίτη. Που θα αντιμετωπίζει κάθε ασθενή ανάλογα με τις ανάγκες του και όχι ανάλογα με το πορτοφόλι του».

Είναι αλήθεια ότι αυτόν τον ένα χρόνο που δοκιμαζόμαστε (πλούσιοι και φτωχοί) στο ΕΣΥ «προστρέξαμε» και την Υγεία αναδείξαμε ως «μείζονα προτεραιότητα μας»(για να έχουμε οτιδήποτε άλλο, στη συνέχεια). Ο ιδιωτικός τομέας, δείχνει να απουσιάζει «επιδεικτικά». Χρειαζόμαστε επομένως πραγματικά ένα νέο Εθνικό Σύστημα Υγείας.

Οι τρείς άξονες που πρότεινε ο Αλέξης Τσίπρας για την οικοδόμηση αυτού το νέου ΕΣΥ είναι 1ον ένα Νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο με τους εργαζόμενους στο χώρο της Δημόσιας Υγείας. Γιατρούς, νοσηλευτές, διοικητικό προσωπικό. Προϋπόθεση για την ενίσχυση του συστήματος – όπως είπε – αποτελεί η γενναία αύξηση των απολαβών των εργαζόμενων στο χώρο της δημόσιας υγείας. Αλλά και η πολύ αυστηρή τήρηση των νόμων απέναντι σε φαινόμενα διαφθοράς.2ον Η γενναία αύξηση των οικονομικών πόρων του συστήματος, ώστε αυτοί σε βάθος τετραετίας να εναρμονιστούν με τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο που είναι στο 7% του ΑΕΠ και 3ον η αναδιανομή των οικονομικών πόρων εντός του Συστήματος. Όπως εξήγησε ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ «η αύξηση των δαπανών δεν είναι από μόνη της ικανή συνθήκη. Αν δε θέλουμε να σπαταλήσουμε αλλά να επενδύσουμε πόρους, πρέπει να σχεδιάσουμε ένα άλλο μοντέλο αξιοποίησής τους. Γι’ αυτό είναι απαραίτητη η εσωτερική ανακατανομή των πόρων με βάση τις διεθνείς οικονομικές μελέτες και πρακτικές. Πόροι που θα αξιοποιούνται για περισσότερες και καλύτερες υπηρεσίες στους πολίτες».

Στη συζήτηση που έγινε υπογραμμίσθηκε το παράδοξο να μην υπάρχει ακόμη «οικογενειακός γιατρός» ώστε να μπορεί η κάθε οικογένεια να γνωρίζει σε «ποιόν γιατρό» αρχικά να απευθυνθεί για κάποιο υγειονομικό της πρόβλημα κι αυτός στη συνέχεια «να τους κατευθύνει» (ανάλογα).

Είναι εξαιρετικά ανησυχητικό ότι οι ιδιωτικές δαπάνες για την υγεία είναι πάνω από το 40% των συνολικών δαπανών υγείας, που απλά αναδεικνύουν και υπογραμμίζουν «το μεγάλο φαγοπότι» των εταιρειών του χώρου αλλά και τα συμφέροντα «των μεγαλογιατρών» (που οδηγούν σε μεγάλες στρεβλώσεις και λειτουργικά προβλήματα το υπάρχον ΕΣΥ). Γι αυτό όπως σωστά επισήμανε ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ «απαιτείται ενας νέος συντονισμός του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα στα πλαίσια δημιουργίας του νέου ΕΣΥ με τελικό ωφελημένο όμως την κοινωνία και τον κάθε πολίτη ξεχωριστά».

Και βέβαια να ξανασταθεί στα πόδια της – σε νέες σύγχρονες βάσεις – η πρωτοβάθμια φροντίδα στη χώρα μας, με τα Κέντρα Υγείας σε κάθε πόλη (που αποτελεί κρίσιμο θέμα δικαιοσύνης και ισότιμης πρόσβασης στην υγεία – γιατί εκεί προσφεύγει ο Έλληνας πολίτης που δεν μπορεί να πληρώσει τα «ιδιωτικά θεραπευτήρια»).

Η ποιότητα των υπηρεσιών υγείας μιας πολιτείας αντανακλά στον πολιτισμό που διαθέτει. Και η χώρα μας – ενώ διαθέτει άριστους γιατρούς που όμως μαζικά μεταναστεύουν – είναι πάρα πολύ «πίσω» στην παροχή υπηρεσιών υγείας σε σχέση με τον «αναπτυγμένο κόσμο». Καιρός να το αλλάξουμε. Κι αν θέλουμε να είμαστε λίγο αισιόδοξοι από την δυστοπική πραγματικότητα που διαμορφώνει «η πανδημία» (και οι χειρισμοί που έγιναν και γίνονται) είναι ότι αντιληφθήκαμε τη σημασία της Υγείας και ενός αξιόπιστου Δημόσιου Συστήματος που πρέπει να διαθέτουμε.

*Ο Νίκος Καραμπάσης είναι δημοσιογράφος

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Bigpost.gr

Ακολουθήστε το Bigpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις