Τι σημαίνει σήμερα να είσαι «προοδευτικός» και τι «συντηρητικός»

Με ποιο παραγωγικό μοντέλο οφείλουμε να πορευτούμε από εδώ και πέρα και πως μπορεί η Ελλάδα να ανήκει ως ευημερούσα χώρα στην ελίτ των ανεπτυγμένων χωρών του κόσμου; Και επομένως τι μπορεί να σημαίνει σήμερα «προοδευτική πολιτική» και τι «συντηρητική»; Και ποιοι τα εκφράζουν; Με άλλα λόγια τι σημαίνει στις ημέρες μας «αριστερά» (να δηλώνει κάποιος «είμαι αριστερός») και τι «δεξιά» (να δηλώνει κάποιος «είμαι δεξιός») και πιο άραγε «μείγμα» μπορεί να ονομαστεί ως «κέντρο»;

Είναι μια συζήτηση που αναγκαστικά πρέπει να ανοίξει με νηφαλιότητα, ψυχραιμία και χωρίς αγκυλώσεις, τουλάχιστον από όσους ενδιαφέρονται για την προκοπή αυτού του τόπου και για το μέλλον των παιδιών μας. Γιατί εκτός όλων των άλλων η 4η βιομηχανική επανάσταση (που σηματοδοτεί η «Τεχνητή Νοημοσύνη» και οι νέες ενεργειακές πηγές) είναι «εδώ» και κανείς δεν μπορεί να τα αγνοεί (το να παριστάνει κάποιος την στρουθοκάμηλο κρύβοντας το κεφάλι του στην άμμο, δεν νομίζω ότι ενδείκνυται).

Έχουμε μάθει στα γνωστά «στερεότυπα» (η συνήθεια όπως είναι γνωστό, μας γίνεται «δεύτερη φύση» και δύσκολα μπορούμε να την αποχωριστούμε) και τα μηρυκάζουμε σε κάθε ευκαιρία (επικαλούμενοι προγόνους, παππούδες ή άλλες αγωνιστικές περγαμηνές και αντανακλαστικά) για να αποδείξουμε ότι είμαστε «το ένα ή το άλλο». Μόνο που πλέον τα λόγια «μας» ελάχιστη σχέση έχουν με τις πράξεις μας και το κυριότερο «πόρρω απέχουν» από το μέλλον που έρχεται «σαν τρένο» καταπάνω μας.

Σήμερα πολλοί από όσους δηλώνουν – μάλλον από…συνήθεια – «αριστεροί» φαντάζουν σαν θλιβερές καρικατούρες ενός πολύ μακρινού ή βαθιά παρηκμασμένου «τοπίου» και στην ουσία δείχνουν ως αποστεωμένα φαντάσματα και πιο συντηρητικοί ακόμη και από τους «μουλάδες». Γαντζωμένοι σε «δάφνες και περγαμηνές» ορισμένων αγώνων άλλων εποχών, αδυνατούν να αντιληφθούν «τι συμβαίνει και γιατί».

Είχαν εκπαιδευτεί στην «παπαγαλία», την «τυφλή καθοδήγηση», τον σαδιστικό αυταρχισμό και έναν άφατο εγωισμό. Και ίσως ορισμένοι από τον φόβο «για το τρένο που έρχεται καταπάνω τους» επιθυμούν έντρομοι να μην υπάρξει…καθόλου τρένο! Αυτοί δηλώνουν με κάθε ευκαιρία «αριστεροί» και «προοδευτικοί» επειδή κάποτε εκτιμούν ότι έκαναν «κάτι» ή κάποιοι άλλοι στο όνομα των οποίων λένε ότι «αγωνίζονται». Και φυσικά βυζαίνουν «ανέκαθεν» ασύστολα και ξεδιάντροπα «με μονιμοποιημένη αποκλειστικότητα», τον «πατερούλη-κράτος» (ίσως γι αυτό λένε ότι απεχθάνονται το «ιδιωτικό κέρδος» και την «ιδιωτική οικονομία» – όσο δεν είναι δικά τους).

Στο ίδιο μήκος κύματος (συμπορεύονται) και όσοι δηλώνουν «δεξιοί» αλλά είναι γαντζωμένοι και αυτοί επάνω στην «αγελάδα-κράτος» (όπως ακριβώς και οι «αριστεροί» συνάδελφοι τους). Αυτοί γενικά δεν συμπαθούν τις αλλαγές και οτιδήποτε μπορεί να τους ξεβολέψει. Τους αρέσει περισσότερο η σκόνη, η μούχλα, λίγο η βρωμιά, ο άφατος μικρομεγαλισμός του μικροαστού. Σε μια ενδιάμεση κατάσταση θέλουν να είναι οι αποκαλούμενοι «κεντρώοι» – που επιχαίρουν για κάποιες «αγωνιστικές περγαμηνές» τους, ίσως «ορισμένα διαβάσματα περισσότερο» και γενικά «κουλτούρα να…φύγουμε». Φυσικά «βγάζουν σπυράκια» σε οτιδήποτε χαλάει την βόλεψη τους. Το κυριότερο είναι ότι διαθέτουν «και αριστερές και δεξιές τσέπες» για κάθε κατάσταση.

Όμως…σήμερα «αριστερός ή προοδευτικός» είναι αυτός που αφουγκράζεται το μέλλον που έρχεται και αγωνίζεται να προσαρμοστεί τόσο αυτός, όσο και η κοινωνία με τα παιδιά μας «σε αυτό». Με στόχο, την ΕΥΗΜΕΡΙΑ. Και το «αριστερός» σε αυτή την περίπτωση υποδηλώνει ότι μας ενδιαφέρει το ΟΛΟΙ να ανέβουν επάνω «στο τρένο που έρχεται» και να μην μείνει κανένας, πίσω ή κάτω. Και «το τρένο» να είναι για όλους και όχι για λίγους(της ευημερίας). Από αυτή την προσέγγιση του νέου παραγωγικού μοντέλου, κρίνεται ποιος είναι «αριστερός» ή όχι. «Προοδευτικός» ή όχι.

Γι αυτό…προοδευτικός σήμερα, σημαίνει να θέλεις και να επιδιώκεις την «καθαρή ενέργεια» σε όλη την παραγωγική και κοινωνική ζωή της χώρας μας(φυσικό αέριο, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, υδρογόνο, καθαρά αυτοκίνητα κλπ) και αξιοποίηση για το κοινό καλό και την κοινή ασφάλεια όλης της διαθέσιμης τεχνολογίας των smart cities(των έξυπνων πόλεων). «Αριστερός» πλέον σημαίνει ότι σε ενδιαφέρει και αγωνίζεσαι για τα ατομικά δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες όλων των πολιτών και όχι μόνο ορισμένων «που τα έχουν».

Η συζήτηση ασφαλώς είναι πολύ μεγάλη και δεν μπορεί να εξαντληθεί σε ένα «σημείωμα» που απλά φιλοδοξεί να θέσει το «πρόβλημα» του ιδεολογικού επαναπροσδιορισμού σήμερα του τι είναι «προοδευτικό» και τι «αναχρονιστικό» καθώς πολλοί ξέμειναν σε άλλους…αιώνες και νομίζουν ότι εκφράζουν «την αριστερά ή και την δεξιά, την πρόοδο ή την συντήρηση». Είναι θλιβερά υποκριτικό κάποιοι που μοιάζουν με αποστεωμένα φαντάσματα ενός μακρινού παρελθόντος – που σβήνει στον ορίζοντα – να…κοκορεύονται ότι εκφράζουν «την αριστερά και την πρόοδο». Το πρόβλημα είναι ότι πλέον κάνουν ζημιά στη χώρα και τα παιδιά μας…(όπως και οι αντίστοιχοι που λένε ότι είναι «δεξιοί»).Κι αυτό δεν πρέπει να συνεχιστεί.

· Ο Νίκος Καραμπάσης είναι Δημοσιογράφος – Πολιτικός Επιστήμονας

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Bigpost.gr

Ακολουθήστε το Bigpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις