Όταν αρμενίζεις στραβά, δεν φταίει ο γιαλός…

Οι επιβάτες, μόνο μέσα στο λιμάνι δεν πέταξαν τους (επαγγελματίες)…συνδικαλιστές και έλυσαν «δια ροπάλου» και αμέσως την «απεργία» τους. Είναι κοινό μυστικό ότι «μια φούχτα εργατοπατέρες» – που είναι «κολλημένοι» τουλάχιστον 200 χρόνια «πίσω» – για τα δικά τους συμφέροντα, όπως αυτοί τα νομίζουν, ταλαιπωρούν «κάθε τρείς και λίγο» μεγάλα τμήματα της κοινωνίας – ενώ έχουν τινάξει στον αέρα (ανά εποχές) και την εμπορική δραστηριότητα του κέντρου της Αθήνας (με τις συνήθως άστοχες «διαδηλώσεις» – τις οποίες εκμεταλλεύονται και τα διάφορα γκρουπούσκουλα για φασαρίες και…έναν κακό χαβαλέ με τα ΜΑΤ).

Δυστυχώς εμφανίζονται (ανά εποχές) και ορισμένες «κομματικές παραφυάδες» που προσπαθούν να δώσουν «άλλοθι» σε αυτόν τον (ψευτοεπαναστατικό) παραλογισμό, εικάζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο εκφράζουν την «κοινωνία» ή τους ατυχείς ψηφοφόρους «τους»(εάν είναι κόμματα της βουλής). Στην ουσία εκδικούνται την κοινωνία και την προοπτική της να ορθοποδήσει αλλά και να σκεφθεί λογικά το μέλλον της. Και εν πάσει περιπτώσει 47 χρόνια στο ίδιο έργο θεατές, με ένα εξαιρετικά ακριβό εισιτήριο και πανάκριβα «δίδακτρα» για τους μαθητευόμενους μάγους «του τίποτα», νομίζουμε είναι αρκετά…Νισάφι.

Αν και οι συνδικαλιστές μοιάζουν πλέον σαν «ξύλινα απολιθωμένα τοτέμ» εντούτοις προσπαθούν να βρούνε «ερείσματα» ώστε να κάνουν όση ζημιά μπορούν περισσότερο σε βάρος της κοινωνίας – πάντα βέβαια «στο όνομα της» και την… «σωτηρία της». Είναι τραγικό ότι όλοι οι δήμιοι της κοινωνίας, επικαλούνται την…σωτηρία της! Δεν έχουν καν την στοιχειώδη τσίπα ή «ντομπροσύνη» να πούνε τι ακριβώς εκπροσωπούν και θέλουν.

Άλλωστε η υποκρισία και η ύπουλη πανουργία χαρακτηρίζει διαχρονικά μεγάλες πτυχές της πολιτικής μας πραγματικότητας, ειδικά σε μικρές χώρες – μπανανίες/προτεκτοράτα. Γιατί οι «ντόπιοι εκπρόσωποι των ξένων συμφερόντων» προφανώς και επιδιώκουν ύπουλα και καταχθόνια «να κάνουν την δουλειά που τους ανατέθηκε με το…αζημίωτο» αλλά παράλληλα να τους ζητωκραυγάζουν τα θύματα τους και ως…σωτήρες!

Όπως λέει ο Κωστής Χατζηδάκης (στο ΒΗΜΑ) «άλλο είναι η απεργία και άλλο η παρανομία». Και προσθέτει ότι «οι συνδικαλιστές που παρανομούν κατά τη διάρκεια της απεργίας, θα υπόκεινται σε αστικές ευθύνες». Η συζήτηση στη βουλή του νέου «εργασιακού» θα δώσει την δυνατότητα να αντιληφθούμε ακόμη περισσότερο ποιος μιλάει με τσιτάτα και αφορισμούς και ποιος αναζητεί στις σύγχρονες εξέλιξες της (παγκόσμιας) αγοράς εργασίας (και τις αντίστοιχες) διεργασίες της, τι είναι πιο δίκαιο και ισορροπημένο για την ελληνική κοινωνία και τα παιδιά της.

Για τον αρμόδιο υπουργό «οι συνδικαλιστές ενοχλούνται από τα ηλεκτρονικά μητρώα και την ηλεκτρονική ψηφοφορία που εισάγουμε, όπως και από την κατάργηση της χρηματοδότησης των οργανώσεων από εργοδότες και κόμματα. Αυτό είναι το πρόβλημά τους». Αλλά αυτό αφορά τους συνδικαλιστές και την κυβέρνηση. Δεν αφορά την κοινωνία…(οι συνδικαλιστές πρώτα θα επανακτήσουν την αξιοπιστία και την επαφή τους με την πραγματικότητα – εάν τους ενδιαφέρει, βέβαια – και μετά ξανασυζητάμε την έννοια του συνδικαλισμού στην Ελλάδα).

Για παράδειγμα το πως θα υλοποιηθεί η ψηφιακή κάρτα εργασίας υπέρ των εργαζομένων – ένα πολύ θετικό μέτρο – θα έπρεπε να είναι το αντικείμενο των «παρεμβάσεων τους». Η (νομοθέτηση για την) δυνατότητα εργασίας από το γραφείο του σπιτιού (σου) είναι επίσης ένα φιλεργατικό μέτρο… Όταν η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι «συνδυάζουμε την προώθηση της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας με την προστασία των εργαζομένων» η απάντηση είναι τσιτάτα και αφορισμοί; Όταν η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι «προτάσσουμε το βασικό ζήτημα της αγοράς εργασίας που είναι η μαύρη και υποδηλωμένη εργασία και το αντιμετωπίζουμε με την ψηφιακή κάρτα εργασίας και με τη νέα, Ανεξάρτητη Διοικητική Αρχή της Επιθεώρησης Εργασίας» η απάντηση είναι…αφροί και επαναστατική γυμναστική στο κέντρο της Αθήνας;

Τις επόμενες ημέρες (στις 17 Ιουνίου) θα έρθει στην Αθήνα η Ούρσουλα φον ντερ Λαϊεν για να ανακοινώσει την προέγκριση του Ελληνικού Ταμείου Ανάκαμψης ύψους 59 δις ευρώ(η τελική έγκριση θα δοθεί στις 20/6). Η απάντηση (πλην της ΝΔ) θα είναι αφορισμοί, επαναστατική γυμναστική και τσιτάτα «της πλάκας»;

Κάποιοι θα πρέπει να αντιληφθούν (έγκαιρα εάν θέλουν να έχουν κάποια επαφή με την πραγματικότητα) ότι δεν είναι στραβός ο γιαλός, αλλά εκείνοι στραβά αρμενίζουν…

· Ο Νίκος Καραμπάσης είναι Δημοσιογράφος – Πολιτικός Επιστήμονας

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Bigpost.gr

Ακολουθήστε το Bigpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις