Είναι προφανώς σωστή η απόφαση της κυβέρνησης – και άργησε υπερβολικά – να είναι υποχρεωτικός ο εμβολιασμός σε όσους εργάζονται σε υγειονομικέ δομές στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα όπως θα πρέπει να είναι και σε όσους εργάζονται σε χώρους που έρχονται σε συνάφεια με πολύ κόσμο όπως για παράδειγμα μέσα μεταφοράς, εστίαση, γραφεία κ.λ.π.

Φυσικά κανένας δεν μπορεί να υποχρεώσει κάποιον/κάποια να εμβολιαστεί εάν δεν το θέλει αυτός/αυτή ή εάν η υγεία του/της δεν το επιτρέπει. Γιατί όντως υπάρχουν και παρενέργειες σε αρκετούς συμπολίτες μας. Ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Όμως οι συνθήκες είναι τέτοιες που εκόντες- άκοντες πρέπει αρχικά να εμβολιαστούμε.

Από εκεί και μετά και ενόψει φθινοπώρου που θα πρέπει κατά βάση να λειτουργούμε σε κλειστούς χώρους, η κυβέρνηση οφείλει ΤΩΡΑ να μεριμνήσει ώστε «τα μηχανήματα που σκοτώνουν ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΜΕΝΑ την Covid19» να είναι μέσα σε κάθε κλειστό χώρο – από τα ασανσέρ και τα λεωφορεία και το μετρό μέχρι τα γραφεία και τα σχολεία, μέσα σε κάθε κλειστό χώρο μας. Η τεχνολογία υπάρχει, «τα μηχανήματα» είναι φθηνά και ετοιμοπαράδοτά (όπως και ελληνικά) καθυστέρηση επομένως δεν δικαιολογείται.

Βιώνουμε θα έλεγα – τηρουμένων των αναλογιών – «επαναστατικές συνθήκες» και είναι μια «χρυσή ευκαιρία» αυτό το κράτος-μπανανία σε όλες τις μορφές και τα επίπεδα του, να αποκτήσει σύγχρονο «πρόσωπο και προοπτικές». Το παρήγορο είναι ότι στα κρίσιμα «πόστα» υπάρχουν οι άνθρωποι που μπορούν να το καταφέρουν (και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, το ευνοεί αυτό και θα το πιστωθεί). Είναι η μεγάλη μας ευκαιρία σαν χώρα, να τελειώσουμε με ένα βαθιά άρρωστο, συστημικά σάπιο και παρασιτικό κράτος (με πύουσες παραφυάδες μιας ερμαφρόδιτης καρικατούρας συνδικαλισμού) και να βαδίσουμε μέσα από την 4η βιομηχανική επανάσταση που έρχεται καλπάζοντας, «προς το μέλλον».

Ολοι μας – με τον ένα ή τον άλλο τρόπο – παλέψαμε και μοχθήσαμε, για να έχουμε μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους, επαρκώς κατοχυρωμένους συνδικαλιστές ώστε να προασπίζονται τα εργατικά και εργασιακά δικαιώματα, ένα νομικό και νομοθετικό οπλοστάσιο (συνταγματικά κατοχυρωμένο) που να προστατεύει την εργασία από τις αυθαιρεσίες (από οποιονδήποτε τα επιβουλευτεί). Όλα αυτά μέσα σε συνθήκες ενός διαρκούς αγώνα εμπέδωσης και κατοχύρωσης της (κοινοβουλευτικής-αντιπροσωπευτικής) «Δημοκρατίας» – όπως τουλάχιστον την ζήσαμε μετά το 1974.

Όμως όλα αυτά πλέον είναι επι της ουσίας …σκόνη και θρύψαλα, θλιβερά φαντάσματα και σκιάχτρα μιας άλλης εποχής που απλά συνεχίζουν να ταΐζουν τα «αχόρταγα ζόμπι» για να κατακρεουργούν το παρόν και το μέλλον μας. Γι αυτό και όποιος υπερασπίζεται αυτό το παρελθόν «και αυτούς», δείχνοντας τους μάλιστα ως το…μέλλον ή αυτό που πρέπει να υπερασπιστούμε, είναι βαθιά σκοταδιστής και οπισθοδρομικός (και σίγουρα έχει χάσει την επαφή του με την πραγματικότητα του…μέλλοντος).

Ο μεγάλος ασθενής, δηλαδή ο δημόσιος τομέας της χώρας μας, πρέπει να κατεδαφιστεί άμεσα και να ξαναφτιαχτεί με νεα υλικά, υποδομές και κοιτάζοντας «μόνο μπροστά». Όπως έγινε και με τον υποχρεωτικό εμβολιασμό – όποιος δεν θα εμβολιάζεται δεν θα αμείβεται, δεν θα παίρνει τον μισθό του – κάπως έτσι θα πρέπει να γίνει και με το καρκίνωμα του δημόσιου τομέα. Στην ουσία το έργο της απόλυτης παράκαμψης του δημόσιου τομέα το έχει αναλάβει ο Κυριάκος Πιερρακάκης ώστε όλα πρώτα να γίνουν «ψηφιακά» για να μην χρειάζεται η παραμικρή επαφή του πολίτη με τον δημόσιο υπάλληλο και στη συνέχεια να κατεδαφιστεί όλο αυτό το σαθρό οικοδόμημα που χτίσθηκε τσάτρα – πάτρα μέσα από ένα ρουσφετολογικό και αναξιοκρατικό σύστημα «προσλήψεων». Και μετά…το χάος.

Όλα τα παραπάνω αποτυπώνονται και στην εικόνα των βαθμών εισαγωγής στα ΤΕΙ και ΤΕΙ. Πάνω από 23.000 έγραψαν κάτω από τη βάση και στα δύο μαθήματα ενώ άλλοι θα εισαχθούν με 7 και 8 μέσο όρο βαθμολογίας. Ντροπή για το εκπαιδευτικό μας σύστημα, ντροπή για τους μαθητές, ντροπή για τους…δασκάλους. Προφανώς και δεν είναι εκπαιδευτικό σύστημα αυτό. Και σίγουρα δεν αρμόζει στην Ελλάδα.

Η πανδημία της Covid-19 (όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα) αποτελεί και μια ευκαιρία-πρόκληση για να τρέξουμε χωρίς καθυστέρηση «προς το μέλλον». Από αυτό θα κριθεί ποιος είναι «προοδευτικός» και ποιος «συντηρητικός». Ποιος είναι με το λαό και τη νέα γενιά και ποιος με τους «λίγους», τους ανασφαλείς και τους «βολεμένους».

· Ο Νίκος Καραμπάσης είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας και Πολιτικός Επιστήμονας

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Bigpost.gr

Ακολουθήστε το Bigpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις