Στο σκοτάδι οι δημότες δεκάδων δήμων της χώρας

Οι μνημονιακές υποχρεώσεις και η μεγάλη οικονομική κρίση που ξεκίνησε από το 2008 έφεραν τα πάνω κάτω και στους προϋπολογισμούς των (τότε) 910 Καποδιστριακών δήμων και 124 κοινοτήτων της επικράτειας.

Το οικονομικό όφελος εξ αιτίας της ‘’Καλλικρατικής ‘’ συνένωσης ήταν ηλίου φαεινότερο -από άποψη περιστολής κρατικών δαπανών και επιχορηγήσεων προς τους ΟΤΑ- και ορατό διά γυμνού οφθαλμού.

Με το άρθρο 1 του ν. 3852/2010 οι 910 καποδιστριακοί δήμοι και οι 124 κοινότητες συνενώθηκαν σε μόλις 325 καλλικρατικούς δήμους, 332 σήμερα( μετά την αλλαγή του 2019).

Παράλληλα, τα περίπου 6.000 νομικά πρόσωπα των δήμων μειώθηκαν σε 1.500 -μέσω καταργήσεων ή συγχωνεύσεων- κατ’ εφαρμογή του άρθρου 103 του ν. 3852/2010.

Παρόλα αυτά, οι περισσότεροι δήμοι πασχίζουν σήμερα να ισοσκελίσουν τους προϋπολογισμούς τους ενώ τα αναπτυξιακά έργα είναι προνόμιο μόνο των πλεονασματικών δήμων και οι περιφερειακοί δήμοι ελπίζουν μόνο σε προγράμματα τύπου ‘’Φιλόδημος’’ και ‘’Αντώνης Τρίτσης’’.

Το πνεύμα του νόμου Καλλικράτη δεν ήταν αυστηρά οικονομικό. Στόχος του «Καλλικράτη» ήταν και η παροχή ποιοτικότερων υπηρεσιών στον πολίτη, μέσω της αναδιοργάνωσης των δήμων, της συγκρότησής τους σε μονάδες ικανού μεγέθους, ώστε να διαχειριστούν το σύνολο των τοπικών υποθέσεων, και της θεσμικής ενίσχυσης του ρόλου τους. Στα άρθρα του απαριθμούνται πολλές μεταβιβαζόμενες- στους καλλικράτειους δήμους -αρμοδιότητες.

Ωστόσο, για να έχει καταστεί εφικτή η αποδοχή και η αποτελεσματική άσκηση των αρμοδιοτήτων, θα έπρεπε παράλληλα να είχαν μεταφερθεί στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και οι αντίστοιχοι, απολύτως αναγκαίοι ανθρώπινοι και οικονομικοί πόροι. Αυτό αποτελεί ρητή συνταγματική υποχρέωση της κεντρικής διοίκησης, όπως προκύπτει από το άρθρο 102 παρ. 5 του Συντάγματος και από το άρθρο 9 του Ευρωπαϊκού Χάρτη Τοπικής Αυτονομίας, που η Ελλάδα κύρωσε με τον ν. 1850/1989 (ΦΕΚ Α-144/1989).

Παρόλες τις συνεχείς προσπάθειες της ΚΕΔΕ, η κεντρική διοίκηση διά του Υπουργείου Εσωτερικών δεν δύνεται να καλύπτει τα ελλείμματα των δημοτικών προυπολογισμών και οι οικονομικοί και ανθρώπινοι πόροι προς τους δήμους είναι φειδωλοί .

Στα πλαίσια αυτά η κυβέρνηση σχεδιάζει την είσπραξη του ΕΝΦΙΑ από το 2023 μέσω των δήμων κάτι λίαν ‘’επαναστατικό’’ μεν αλλά και με ενδεχόμενα ρίσκα.

Οι περισσότεροι δήμοι, πλην των μεγάλων πρωτευουσών νομών (και των μη προαστιακών), πασχίζουν να ανταποκριθούν με ίδια μέσα, με αύξηση των δημοτικών τελών και με προσπάθειες εξοικονόμησης.

Μια τέτοια προσπάθεια εξοικονόμησης, ‘’Ελληνικής έμπνευσης’’ άρχισε να παίρνει μορφή επιδημίας σε δεκάδες δήμους κυρίως επαρχιακούς, ορεινούς και νησιωτικούς .Οι εκεί δημοτικές αρχές, άρχισαν σιγά-σιγά μετά την μνημονιακή κρίση να αντικαθιστούν τα καμένα φωτιστικά και λαμπτήρες τους με νέους πολύ χαμηλής ισχύος.

Έτσι, ενώ οι τα περισσότερα φωτιστικά στις γειτονιές και το επαρχιακό δίκτυο της Ελλάδας για δεκαετίες κυμαίνονταν κατά μέσο όρο από 100 έως 150 watt ,τα τελευταία χρόνια για κάθε τέτοια λάμπα ή φωτιστικό που καίγεται οι δήμοι τα αντικαθιστούν με πολύ χαμηλής ισχύος νέους λαμπτήρες περί των 23 watt !! ενώ σε απομακρυσμένες περιοχές τοποθετούν ακόμα και λάμπες 16-17 watt (!!), οι οποίες δεν φωτίζουν ούτε ακριβώς κάτω από τους στύλους, πόσο δε μάλλον δεν διαχέουν το φώς πέριξ των κολώνων αυτών ή στο οδόστρωμα.

Πολλοί δε ‘’φτωχοί’’ δήμοι δεν αντικαθιστούν καν για πολλές εβδομάδες τα καμένα φώτα τους σε ποσοστό που ξεπερνάει ακόμα και την μία στις τρείς κολώνες φωτισμού(!!)

Έτσι, η εξοικονόμηση ενέργειας που έχουν επιτύχει κάποιοι επαρχιακοί δήμοι στα πέτρινα οικονομικά χρόνια μέσω του ημίφωτος, είναι μεν σημαντική, όμως οι περισσότεροι δρόμοι τους βρίσκονται σχεδόν στο σκοτάδι και δεν καλύπτουν τα Ευρωπαϊκά πρότυπα που ακολουθούνται σε όλη την Ευρώπη μετά το 2003.

Τα Ευρωπαϊκά αυτά πρότυπα (ΕΝ 13201/15), έχουν θεσπισθεί με κοινοτικές ντιρεκτίβες από το 2003 σαν τα minimum αποδεκτά για να παρέχεται ασφάλεια την νύχτα.

Η οδική ασφάλεια, η αποτροπή της εγκληματικότητας και φυσικά το αίσθημα προστασίας πολιτών και τουριστών έπρεπε να προέχουν της προσπάθειας εξοικονόμησης μέσω ….συσκότισης και ο σωστός φωτισμός και η οδική ασφάλεια έπρεπε να είναι η ύψιστη προτεραιότητα.

Η εγκληματική αυτή έμμεση συσκότιση είναι ένα θέμα για το οποίο πολλοί δημοτικοί αιρετοί και υπηρεσιακοί παράγοντες, έχουν βρεθεί πολλές φορές ακόμα και ενώπιον ποινικών δικαστηρίων, πέραν των αστικών αποζημιώσεων και λοιπών ευθυνών τους.

‘Ενα πρόσφατο τέτοιο παράδειγμα το σοβαρό ατύχημα μοτοσυκλέτας σε δήμο της Βορείου Ελλάδος όπου η λακκούβα δίπλα σε στύλο φωτισμού ήταν αδύνατο να διακριθεί και οι συγγενείς του θύματος εγείρουν όχι μόνο αστικές ευθύνες αλλά και ποινικές, από τον πολιτική και τεχνική ηγεσία του δήμου.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Bigpost.gr

Ακολουθήστε το Bigpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις