Οι μορφωμένες νεαρές μοναχές που μπλόκαραν την κατασκευή πυλώνων του ΑΔΜΗΕ στην Πελοπόννησο και το Μοναστήρι των Αγίων Θεοδώρων

Οι νεαρές μοναχές, οι οποίες αποφάσισαν πριν 9 περίπου χρόνια να αφήσουν τις οικογένειες τους, τα πτυχία τους και την εύκολη ζωή στην πόλη για να ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους αφοσιωμένες  στην μοναστική ζωή.

Μέ όπλα την πίστη τους και την στήριξη του συλλόγου φίλων Ιεράς Μονής Αγίων Θεοδώρων -που αποτελείται από προσκυνητές της Ι.Μονής- ανέμεναν στα δικαστήρια Καλαβρύτων να αντιμετωπίσουν το βαρύ πυροβολικό του ΑΔΜΗΕ που κατέφθασε από την Αθήνα και την Πάτρα.

Με χαμόγελο στα χείλη υποδέχθηκαν τελικά οι μοναχές την απόφαση του δικαστηρίου για τα ασφαλιστικά μέτρα που είχαν καταθέσει το Νοέμβριο κατά του ΑΔΜΗΕ, σχετικά με την κατασκευή δύο πυλώνων υπερυψηλής τάσεως κοντά στο Μοναστήρι.

Το πρωί πριν το δικαστήριο, ασπάστηκαν τα λείψανα των Αγίων Θεοδώρων και ξεκίνησαν με αισιοδοξία για τα Καλάβρυτα αγωνιώντας για την απόφαση .

Οι φίλοι της Ι.Μονής μεταξύ των οποίων δικηγόροι και επιστήμονες έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν,ενώ αξιοσημείωτο είναι ότι και ο δήμος Καλαβρύτων τάχθηκε υπερ των μοναχών.

Η απόφαση που εκδόθηκε  από  το Πρωτοδικείο Καλαβρύτων διατάσσει την παύση των εργασιών διέλευσης των πυλώνων πλησίον της Μονής των Αγίων Θεοδώρων , κλείνοντας με αρνητικό τρόπο για τον ΑΔΜΗΕ τη διένεξη που είχε ξεκινήσει με το Μοναστήρι.

Με την απόφαση απαγορεύεται η εγκατάσταση στα πλαίσια της υλοποίησης του έργου “ΚΥΤ Πάτρας – ΚΥΤ Μεγαλόπολης”, των πυλώνων υψηλής τάσης στήριξης της εναέριας γραμμής μεταφοράς ενέργειας, στον περιβάλλοντα χώρο της Ι. Μ. Αγίων Θεοδώρων Αροανίας, κατά τρόπο που να προκαλεί αισθητική βλάβη στο πολιτιστικό και φυσικό περιβάλλον της που τελούν σε αδιάσπαστη ενότητα, τους οποίους προτίθενται να τοποθετήσουν στις θέσεις “Σέρφουλα”, σε απόσταση 500 μ. βορειοδυτικά από το κτίριο του μοναστηριού και “Άγιος Κωνσταντίνος”, σε απόσταση 370 μ. δυτικά από το Παλαιομονάστηρο.

Οι μοναχές της Μονής Αγίων Θεοδώρων Καλαβρύτων για να μπλοκάρουν την κατασκευή των πυλώνων, επικαλέστηκαν μεταξύ άλλων “οπτική όχληση”, προσβολή του ησυχαστικού χαρακτήρα της Μονής και της προσωπικότητάς τους” κτλ και πέτυχαν στον στόχο τους παρά το γεγονός ότι το έργο είναι αδειοδοτημένο και είχε ελεγχθεί από το ΣτΕ. Το έργο αφορά την σύνδεση της Πελοποννήσου στην υπερυψηλή τάση (400 KV), αφού ο ‘’Μωριάς΄΄ είναι η τελευταία περιοχή της χώρας που δεν είναι ακόμα συνδεδεμένη.

Το έργο είναι προϋπολογισμού 110 εκατ. ευρώ, είχε ενταχθεί για πρώτη φορά στο σχεδιασμό του ΕΣΜΗΕ το 2006 αλλά ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 2018. Πλέον έχει ολοκληρωθεί το 98% της νέας γραμμής Μεγαλόπολης Πάτρας, έργο που περιλαμβάνει 310 πυλώνες και 100 χιλιόμετρα εναέριων γραμμών επί της Πελοποννήσου ενώ τον Αύγουστο του 2019 ολοκληρώθηκε και η πόντιση του υποβρύχιου καλωδίου στο Ρίο -Αντίρριο.

Ο ΑΔΜΗΕ ΕΠΙΚΑΛΕΙΤΑΙ ΣΟΒΑΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ

Σύμφωνα με τον ΑΔΜΗΕ, η καθυστέρηση στην ολοκλήρωση του έργου αναμένεται να έχει πολλαπλές επιπτώσεις όπως στην στην επάρκεια του ηλεκτρικού συστήματος, αφού οι μεγάλες μονάδες παραγωγής στην Πελοπόννησο (Μεγαλόπολη 5) δεν μπορούν να εισφέρουν στην κάλυψη της ζήτησης. Σύμφωνα πάντα με τον ΑΔΜΗΕ,δημιουργείται πρόβλημα στο κόστος ενέργειας λόγω της “συμφόρησης” καθώς και στη διακίνηση της ηλεκτρικής ενέργειας που ωθεί υψηλότερα το κόστος στην αγορά ενέργειας (Target Model) λογω και της μικρότερης δυνατότητας απορρόφησης της προσφοράς για την κάλυψη της ζήτησης. Ως γνωστόν η Πελοπόννησος παραμένει κορεσμένη για επενδύσεις πράσινης ενέργειας και νέα έργα ΑΠΕ.

Σε περίπτωση που τελικώς ζητηθεί νέα όδευση με νέα μελέτη περιβαλλοντικών όρων (ΑΕΠΟ), το έργο αναμένεται σύμφωνα με τον ΑΔΜΗΕ, να καθυστερήσει κατά τουλάχιστον 2 έτη ακόμη, υπό την προϋπόθεση ότι η νέα όδευση δε θα θεωρηθεί περιβαλλοντικά δυσμενέστερη από την προηγούμενη. Σίγουρο είναι ότι το ηλεκτρικό σύστημα της Πελοποννήσου έχει μείνει πίσω, είναι ευάλωτο και υπάρχει ανάγκη επέκτασης και εν όψει της διασύνδεσης με την Κρήτη.

Από την άλλη πλευρά όμως, Αχαιός πολιτικός –που διατηρεί την ανωνυμία του λόγω σχέσεως του με το κυβερνών κόμμα – δήλωσε στο bigpost.gr πως τα ‘’μελετητικά ‘’λάθη πληρώνονται, ιδιαίτερα δε όταν δεν δίνετε η πρέπουσα προσοχή και σεβασμός στο περιβάλλον και τους ανθρώπους.  Αναγνώστης επίσης του bigpost.gr που έλκει την καταγωγή του από το γειτονικό Αγρίδι  εξίσταται για τον σχεδιασμό της τοποθέτησης των πυλώνων.’’Εμεινα άναυδος ,εξιστορεί ,επισκεπτόμενος το χωριό του πατέρα μου όταν αντίκρυσα που έχουν πατήσει οι βάσεις των προηγούμενων 2-3 γιγάντιων κολώνων πριν από αυτές της Ι.Μ. Αγίων Θεοδώρων. Ο ένας τεράστιος πυλώνας πατάει στο ξωκλήσι του προφήτη Ηλία και ο άλλος δίπλα στο εγκαταλελλημένο Ναό της Φανερωμένης! Από τα χιλιάδες στρέμματα δάσους, αναρωτιέται ο κ Γ.Σ., μόνο στα προαύλια των Ιερών Ναών σχεδίασαν κάποιοι την τοποθέτηση των τεράστιων πυλώνων υπερυψηλής τάσης ? Δεν μπορώ να πιστέψω ότι προηγήθηκε αυτοψία , καταλήγει αγανακτισμένος ο εξ Αγριδίου έγκριτος νομικός και επιχειρηματίας.

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ –Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ  ΚΑΙ ΟΙ 2 ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΟ 1973

Σήμερα η Ιερά Μονή είναι γυναικεία Κοινοβιακή Μονή και ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας. Η Ι.Μ. είναι αφιερωμένη στους Αγίους Θεοδώρους  Τήρωνα και Στρατηλάτη. Πανηγυρίζει το Α’ Σάββατο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής το θαύμα των κολλύβων Άγιου Θεοδώρου του Τήρωνος και στις 8 Ιουνίου την μνήμη της Ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτη.

Η Ιερά Μονή είναι τοποθετημένη κοντά στο χωριό Ανάσταση Καλαβρύτων και είναι χτισμένη στις πλαγιές του όρους «Ζέμπι» (παρυφάδας του Ερύμανθου) σε υψόμετρο 1.057 μέτρων. Απέχει 27 περίπου χιλιόμετρα από τα Καλάβρυτα και 92 περίπου χιλιόμετρα από την Πάτρα. Βρίσκεται στην πλαγιά μιας παραφυάδας του Ολονού της περιοχής Αροανίας, λίγο ψηλότερα από το χωρίο Αναστάσοβα (Ανάσταση ). Η πρόσβαση στη Μονή γίνεται και από τα Τριπόταμα (οδός 111) δια μέσου Σοποτού, σε ίδια απόσταση από τα Καλάβρυτα. Το Μοναστήρι είναι το καύχημα της γύρω περιοχής, που το περιβάλλει με στοργή και φροντίδα από της ίδρυσής του.

Είναι μία ελκυστική, πραγματικά μοναστική όαση, μακριά από θορύβους και τουριστικές επισκέψεις. Την Ι.Μ. των Αγ. Θεοδώρων επισκέπτονται κυρίως ευσεβείς προσκυνητές, για να ενισχύσουν την πίστη τους στο Θεό και τις ιστορικές τους μνήμες.

Η ακριβής χρονολογία ίδρυσης του μοναστηριού είναι άγνωστη. Κατά την παράδοση η ίδρυσή του ανάγεται στις αρχές του 12ου αιώνα όταν Αυτοκράτορας του Βυζαντίου ήταν ο Εμμανουήλ Κομνηνός. Η πρώτη αυτή Μονή που βρισκόταν στην ίδια περίπου θέση με τη σημερινή καταστράφηκε το 1460 μετά την κατάληψη της περιοχής από τους Τούρκους. Τη σημερινή της μορφή την απέκτησε η Μονή το 1724 όταν ο μοναχός Συμεών από το γειτονικό χωριό Αγρίδι Καλαβρύτων προέβη σε ριζική ανακαίνισή της όπως πληροφορεί η επιγραφή που υπάρχει στο καθολικό της.

Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας απέκτησε σημαντική κτηματική περιουσία στην ευρύτερη περιοχή της Αχαΐας αλλά και στην Ηλεία. Μετόχια της Μονής υπήρχαν στην Κέρτεζη Καλαβρύτων, στην Άνω Κλειτορία Καλαβρύτων, στην Χαλανδρίτσα Αχαΐας, στη Γαστούνη Ηλείας στην Αμαλιάδα και αλλού. Μεγάλη υπήρξε η προσφορά της Μονής κατά την Επανάσταση του 1821 αφού αποτελούσε χώρο συνάντησης των φιλικών και των προκρίτων της περιοχής αλλά και καταφύγιο για τους αγωνιστές που διώκονταν από τους Τούρκους. Στο αρχείο της Μονής φυλάσσεται πλήθος επιστολών επωνύμων αγωνιστών της Επανάστασης που την ευχαριστούν για την βοήθεια που τους προσέφερε, όπως των: Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, Παναγιώτη Φωτήλα, Βασιλείου Πετμεζά, Μπενιζέλου Ρούφου, Γρηγορίου Δικαίου, Σωτήριου Θεοχαρόπουλου, κ.α. Το 1846 ο Βασιλιάς Όθωνας φρόντισε να τιμήσει ορισμένα από τα μέλη της αδελφότητας της Μονής με το «Χαλκούν Αριστείο» για την προσφορά τους στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821.

Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το ανθρώπινο δυναμικό της Μονής περιορίστηκε σημαντικά. Το 1973 η Μονή έκλεισε, ύστερα από την δολοφονία του Ηγουμένου της και του υποτακτικού του από ιερόσυλους ληστές, για λίγο διάστημα. Την άνοιξε και πάλι ο μοναχός Νικόδημος Παπαγιαννόπουλος, για να ξανακλείσει το 1982 μετά τον θάνατό του.

Το 1984 η Μονή μετατρέπεται σε γυναικεία και εγκαταβιώνουν σ’ αυτή έξι μοναχές, με Ηγουμένη την Καλλινίκη Ανδρικοπούλου από την Πάτρα. Μετά την αναχώρηση των μοναζουσών για άλλο ησυχαστήριο (1992), το μοναστήρι έμεινε ξανά ακατοίκητο μέχρι τον Οκτώβριο του 1993, οπότε η Μονή μετατρέπεται και πάλι σε ανδρώα μοναστική αδελφότητα με τον ερχομό του Αγιορείτη Ιερομονάχου π. Γεωργίου Μαραγκού ο οποίος εργάστηκε ακούραστα μέχρι τη 18η Αυγούστου 2011 που πέθανε χτυπημένος από καρκίνο.

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΩΦΑΛΑΛΟΥ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΚΟΕΜΤΖΗ

Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία της «Φωνής των Καλαβρύτων», 23.1.1974 την νύχτα της 17ης Δεκεμβρίου του 1973 στη μονή Αγίων Θεοδώρων εφονεύθη ο ηγούμενος αυτής Παρθένιος (Γεώργιος Μαντάς) , ετών 71 και ο κωφάλαλος υποτακτικός του Ιω. Φιλιππακόπουλος ετών 59.

Τι γράφει το δημοσίευμα: «Το έγκλημα αποκαλύφθηκε την επόμενη ημέρα της δολοφονίας από τον ταχυδρόμο της Αροανίας Λάμπη Λουρίδα.Συνελήφθησαν από την Χωροφυλακή κατηγορούμενοι για το έγκλημα αυτό και οδηγήθηκαν στη δικαιοσύνη οι: 1. Θεόδωρος Θ. Χριστέας ετών 38 από Σελινίτσα Μεσσηνίας, οικοδόμος, έγγαμος και πατέρας τριών παιδιών, κάτοικος Άνω Καλαμακίου Αττικής και φίλος και κουμπάρος του Σαραντόπουλου. 2. Βασίλειος Σ. Σαραντόπουλος ετών 33, εργολάβος οικοδομών από Σάμο Μεσσηνίας, έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών, κάτοικος Ρόδου. Ως συνεργοί οι: 3. Πέτρος Χρ. Πέτρου επιχειρηματίας νυχτερινών κέντρων,ετών 42, κάτοικος Γλυφάδας Αττικής,. 4. Βασίλ. Π. Μάνεσης γεννηθείς στην Πάτρα και κατοικών στη Γλυφάδα Αττικής, οδηγός ταξί, ετών 41, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά της σπείρας και έλαβε μέρος στην απόπειρα διαρρήξεως της Μονής. 5. Λεωνίδας Δημ. Σπίρης κάτοικος Ν. Σμύρνης Αθηνών, οδηγός και ιδιοκτήτης Ι. Χ. αυτοκινήτου τον οποίο οι δράστες χρησιμοποίησαν για την πρώτη μεταφορά τους στη Μονή και τον οποίο στη συνέχεια άλλαξαν χαρακτηρίζοντάς τον ως «κουτόν». 6. Σωτήριος Δ. Αναγνωστόπουλος, οικοδόμος ετών 29 από Αγία Παρασκευή Λαρίσσης, κάτοικος Αγίου Δημητρίου Αττικής, όστις συνελήφθη για άλλες πράξεις αρχαιοκαπηλείας με την ίδια συμμορία. 7. Ν. Π. Κοεμτζής[1], κάτοικος Αθηνών υπόδικος στο Κεντρικόν Σωφρονιστικό κατάστημα Αθηνών, ο οποίος είχε σχέση παλαιότερα με δίκτυο αρχαιοκαπηλείας και ήταν φίλος των δραστών.

Αυτοί εκατηγορούντο ότι σύστησαν συμμορία με σκοπό τη ληστεία και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο του ηγουμένου και του ‘’υπηρέτη’’ της μονής, για απόπειρα κλοπής, για ηθική αυτουργία σε ληστεία, για οπλοχρησία κ.λ.
Το διπλό έγκλημα διέπαραξε ο Χριστέας δια κυνηγετικού όπλου, μετά του Σαραντόπουλου ο οποίος φερόταν και ως εγκέφαλος της συμμορίας.

Ο Πέτρου φερόταν ως χρηματοδότης της «επιχείρησης», η οποία σκοπούσε στην αφαίρεση παλαιών κειμηλίων μεγάλης αρχαιολογικής αξίας (παλαιών χειρογράφων εκκλησιαστικών βιβλίων, ένα εκ των οποίων ήτο χειρόγραφον επί παπύρου, του 11ου αιώνος και το οποίο εφέρετο να έχει μεγάλη αξία). Οι Μάνεσης και Σπίρης ήσαν οδηγοί.
Η παραπάνω συμμορία είχε διαπράξει και άλλα αξιόποινα αδικήματα, αφαίρεση εικόνων, παλαιών βιβλίων κ.λ. και από άλλα μέρη της Ελλάδος (Αττική, Πελοπόννησο, Καρδίτσα, Ανδρίτσαινα όπου διέρρηξαν την εκεί βιβλιοθήκη αναζητούντες χειρόγραφο του Ζαν – Ζάκ Ρουσσώ κ.λ.).

Ο Σαραντόπουλος επιστρέψας από τη Γερμανία, αναζητούσε σημεία όπου θα μπορούσε να κλέψει αρχαία μετά των Χριστέα και Πέτρου. Έτσι επεσήμαναν τη μονή των Αγίων Θεοδώρων, αφού πήραν πληροφορίες από το γιό καταστηματάρχη στην Αθήνα, καταγομένου από την Ανάσταση, εν αγνοία του βέβαια, των εγκληματικών προθέσεών τους.

Όταν πήγαν στην Ανάσταση για να ζητήσουν πληροφορίες για τη μονή και τα κειμήλιά της, «κόλλησε» το αυτοκίνητό τους στη λάσπη και ζήτησαν βοήθεια από τους κατοίκους, την οποία τους παρέσχε ο παπάς. Αυτό το γεγονός τους στοίχισε και την αποκάλυψη του εγκλήματος.

Επισκέφθηκαν 4 φορές το μοναστήρι. Σε μία απ’ αυτές τις επισκέψεις συστήθηκαν ως αξιωματικός ο ένας και μηχανικός της ΜΟΜΑ ο άλλος, εργαζόμενοι δήθεν στην επαρχία και προθυμοποιήθηκαν μάλιστα να φτιάξουν και το δρόμο του μοναστηριού. Ο Παρθένιος τους ξενάγησε στα κειμήλια, τους έδειξε τους χειρόγραφους κώδικες και το Ευαγγέλιο και έτσι ήταν εύκολο γι’ αυτούς να τα εντοπίσουν. Κατά την Τρίτη επίσκεψη επεχείρησαν να μπούν στη μονή με σκάλα αλλά τους αντιλήφθηκαν τα σκυλιά και ξύπνησαν τον ηγούμενο. Αυτός δεν ανέφερε το γεγονός στην αστυνομία, παρ’ ότι οι δράστες έκοψαν τα καλώδια της τηλεφωνικής γραμμής, ούτε και έπαιρνε προφυλάξεις δεδομένου ότι οι πόρτες του μοναστηριού έμεναν πάντα σχεδόν ανοιχτές. Ανέφερε το γεγονός μόνο στον ανεψιό του παπά Αριστείδη Κουτσόπουλο ιερέα του Αγίου Ανδρέου Αιγίου.

Την τελευταία φορά που επισκέφτηκαν το μοναστήρι σταμάτησαν το ταξί του Μάνεση στη Βρωμόβρυση και απ’ εκεί οι Χριστέας και Σαραντόπουλος πήγαν στο μοναστήρι στις 6 το απόγευμα. Ο πρώτος ήταν ντυμένος κυνηγός φέρων και καραμπίνα και ο δεύτερος είχε μαζί του σακούλα με φυσίγγια για την καραμπίνα και ένα περίστροφο το οποίο κατά μία εκδοχή ανήκε στον Κοεμτζή. Ο Παρθένιος τους καλοδέχθηκε σαν φίλους, τους φιλοξένησε, τους κέρασε ούζο και έδωσε εντολή στον Φιλιππακόπουλο να ετοιμάσει και φαγητό, επιμένοντας να τους κρατήσει εκεί το βράδυ λόγω της προχωρημένης ώρας. Γύρω στις 7 τον σκότωσαν πυροβολώντας τον ο μεν Χρηστέας με την καραμπίνα ο δε Σαραντόπουλος με το πιστόλι. Το ίδιο συνέβη και με τον υπηρέτη Φιλιππακόπουλο, τον οποίο αρχικά τραυμάτισαν αλλά αργότερα στην προσπάθειά του να σηκωθεί κραυγάζοντας άναρθρα, τον αποτελείωσαν και αυτόν.

Πήγαν στη «σάλα» όπου από τη βιβλιοθήκη ο Χριστέας πήρε 6 παλαιά βιβλία εν γνώσει του Σαραντόπουλου, και 2 εν αγνοία του τα οποία απέκρυψε και από το σεντούκι του ηγουμένου Παρθενίου πήραν 1800 δρχ. Δεν βρήκαν όμως 100.000 δρχ. που ήσαν στο μοναστήρι σε άλλο σημείο, εκ των οποίων 3.500 στις τσέπες του Φιλιππακόπουλου.

Επιστρέφοντας στην Αθήνα χωρίς να πουν στο Μάνεση για τα εγκλήματα, αλλά μόνο ότι «πήραν τα χαρτιά», πέταξαν το πορτοφόλι του Παρθενίου στην Κακιά Σκάλα και μοιράστηκαν τα χρήματα από 600 δρχ. έκαστος. Ούτε στον Πέτρου είπαν για τις δολοφονίες, τις οποίες έμαθε μετά δύο ημέρες από εφημερίδα που του έδειξε ο Μάνεσης.

Την επομένη οι Σαραντόπουλος και Μάνεσης αναζήτησαν αγοραστή των κλοπιμαίων στα Φάρσαλα.
Οι δράστες συνελήφθησαν με την αρωγή στην αστυνομία τόσο των κατοίκων της Αναστάσοβας. οι οποίοι παρατήρησαν, από λόγια που ξέφυγαν από τους κακοποιούς για κειμήλια του μοναστηριού και για γνωστό τους στην Αθήνα από το χωριό αυτό, όταν το αυτοκίνητό τους κόλλησε στη λάσπη, όσο και από μαρτυρίες ποιμένων από το Μοστίτσι οι οποίοι κατέθεσαν για ένα ταξί με έδρα τη Γλυφάδα και κτυπημένο το ένα του φτερό, που είχαν δει συχνά στο δρόμο Πριολίθου – Μαυροχόρτη”.

[1] Ο Κοεμτζής καταγόταν από το Αιγίνιο Πιερίας και είχε αποφυλακιστεί τον Φεβρουάριο του 1973 μετά από καταδίκη για κλοπή. Στις 24.2.1973 διέπραξε τη δολοφονία τριών ανθρώπων και τον τραυματισμό άλλων 8, στο κέντρο Νεράϊδα, για μια «παραγγελιά». Καταδικάστηκε τρις εις θάνατο και 8 φορές ισόβια και το 1977 η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια και αποφυλακίστηκε από τις φυλακές Πατρών στις 29.3.1996. Πέθανε στις 23.9.2011 από έμφραγμα, σε ηλικία 73 ετών, πουλώντας το βιβλίο του στο Μοναστηράκι’’!!
(Κύρια πηγή του θέματος: εφημ. «Φωνή των Καλαβρύτων», 23.1.1974)

Για τον Κοεμτζή οι παλαιότεροι εξ υμών θυμούνται το απίστευτο φονικό στην Νεράιδα για ένα ζεμπέκικο ,μιά πρωτοφανής τραγωδία που έγινε τραγούδι,ταινία και ντοκιμαντέρ.

Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΗΜΕΡΑ & ΟΙ ΜΟΡΦΩΜΕΝΕΣ ΜΟΝΑΧΕΣ ΤΗΣ

Μετά την εκδημία του π. Γεωργίου και αφού για λίγο διάστημα η Ιερά Μονή παρέμεινε κλειστή, στις 25 Ιουνίου 2012 εγκαταστάθηκε στην Ιερά Μονή Αγίων Θεοδώρων Αροανίας ομάδα δοκίμων μοναζουσών, πνευματικά τέκνα του Αιδεσ. π. Ιωάννου Δρογγίτη, Εφημερίου του Ιερού Ενοριακού Παρεκκλησίου Αγίου Δημητρίου Πλάκας Αθηνών, η οποία αρχικά αποτελείτο από τις: Μαρία Μποφιλάκη, Απόφοιτο Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής, Αναστασία Πολύδωρα, Απόφοιτο Νομικής Σχολής Αθηνών, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης, Μεταπτυχιακό: Πολιτική Επιστήμη Πανεπιστήμιο Σορβόννης ΙΙ Παρίσι, Μεταπτυχιακό: Πολιτική και Κοινωνική Επικοινωνία Πανεπιστήμιο Σορβόννης Ι Παρίσι.και Χαρίκλεια Χελιδώνη, Πτυχιούχο ΤΕΙ Λογιστικής.

Οι αδελφές βιώνουν το ευσεβές φρόνημα της Εκκλησίας και τις παραδόσεις του Ορθόδοξου Κοινοβιακού Μοναχισμού και αποφάσισαν να αφιερωθούν και ‘’επανδρώσουν’’ την ορεινή Ιερά Μονή Αγίων Θεοδώρων Αροανίας σε πολύ δύσκολες συνθήκες.Προσκυνητές που επισκέφθηκαν την Ιερά Μονή μας ανέφεραν ,οτι η Μονή δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να αγοράζει ούτε πετρέλαιο για να θερμανθούν τον σκληρό χειμώνα οι 5 αδελφές- τρεις καλόγριες και δύο δόκιμες μοναχές – .Το κρύο για πολλούς μήνες είναι αφόρητο όμως η αδελφότης δεν γογγύζει παρότι σε τέτοιες συνθήκες η διαβίωση είναι αδύνατη για κοινούς θνητούς .Η ηγουμένη Βηθλεέμ και οι αδελφές είναι αφοσιωμένες ολημερίς και ολονυχτίς στην προσευχή και το έργο τους.

Καθολικό και παρεκκλήσια της Μονής
Μέσα στον περίβολο της Μονής υπάρχουν δύο ναοί. Ο μεγαλύτερος που είναι και το καθολικό της Μονής είναι αφιερωμένο στους Αγίους Θεοδώρους Τήρωνα και Στρατηλάτη. Πρόκειται για ναό βυζαντινού ρυθμού με περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο στο αριστερό μέρος του οποίου υπάρχει η θαυματουργή εικόνα των Αγίων έργο του 1769. Η αγιογράφησή του είναι έργο του ιερέα Κωνσταντίνου από τα Ιωάννινα, και έγινε μεταξύ των ετών 1743 – 1746 σύμφωνα με σχετική επιγραφή.

Ο δεύτερος ναός ο οποίος λειτούργησε και ως «κρυφό σχολειό» την περίοδο της Τουρκοκρατίας είναι αφιερωμένος των Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο και διαθέτει τοιχογραφίες του 1732 που έγιναν από τον αγιογράφο Ευστάθιο από τα Νεζερά Αχαΐας. Από αυτές ιδιαίτερη εντύπωση προξενεί η τοιχογραφία της Σταύρωσης, η οποία απεικονίζει τον έναν από τους δύο ληστές με φωτοστέφανο. Ένας ακόμα μικρός ναός υπάρχει στο χώρο που βρίσκεται το κοιμητήριο της Μονής και είναι αφιερωμένος στους Άγιους Πάντες.

Εθνική προσφορά της Μονής στο 1821 & Αγια Λείψανα:
Η προσφορά της Μονής στον Αγώνα του 1821 ήταν σημαντική. Για το λόγο αυτό η Ελληνική Πολιτεία αναγνώρισε με επίσημα έγγραφα τις θυσίες και τις προσφορές των μοναχών της. Η Ιερά Μονή ήταν το κέντρο των “Φιλικών” της περιοχής. Πολλές φορές έγινε ορμητήριο πολλών αγωνιστών για μάχες που γινόταν στην περιοχή Σοποτού, Λειβαρτζίου, Λάλα, Πούσι, Καλαβρύτων. Επίσης ήταν τροφοδότης σε τρόφιμα και χρήματα, ακόμη με εκποιήσεις τιμαλφών αντικειμένων της και με δάνεια. Για την αλήθεια των ανωτέρω διασώζονται 27 επιστολές από 21 οπλαρχηγούς με ανάλογο περιεχόμενο.

Ιδιαίτερη όμως ήταν η προσφορά της Μονής στην καλλιέργεια των Ελληνικών γραμμάτων και στη διατήρηση της άσβεστης φλόγας για την λευτεριά του σκλαβωμένου γένους.

Στο παρεκκλήσιο του Προδρόμου λειτουργούσε, όπως προαναφέρθηκε, “Κρυφό Σχολειό” στο οποίο τα επαρχιωτόπουλα μάθαιναν τα πρώτα γράμματα και μετά, πολλά απ’ αυτά συνέχιζαν στη σχολή του Σοποτού που ιδρύθηκε το 1796. Μάλιστα η Ιερά Μονή Αγ. Θεοδώρων, σύμφωνα με τα έγγραφα που διασώθηκαν έστελνε βιβλία, πλήρωνε δασκάλους της Σχολής Σοποτού και έστελνε υπότροφους στην υψηλού επιπέδου Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή.
Οι πιο πολύτιμοι θησαυροί της Μονής είναι οι επτά λειψανοθήκες με τα Ιερά λείψανα των Αγ. Θεοδώρων και 21 άλλων Αγίων της Εκκλησίας μας, όπως Αγ. Παντελεήμονα, Αγ. Ιωάννη Χρυσοστόμου, Αγ. Ευθυμίου, Αγ. Αναργύρων, Αγ. Μηνά κ.α.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Bigpost.gr

Ακολουθήστε το Bigpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις