25 χρόνια από την κρίση στα Ίμια

Κατά τη διάρκεια της κρίσης τρία στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός έχασαν τη ζωή τους όταν κατέπεσε το ελικόπτερο στο οποίο επέβαιναν.

Η επίσημη θέση του ελληνικού κράτους ήταν ότι το σκάφος κατέπεσε λόγω κακοκαιρίας και απώλειας προσανατολισμού του πιλότου. Ωστόσο, στην Ελλάδα υπάρχει ευρέως διαδεδομένη η άποψη ότι το ελικόπτερο καταρρίφθηκε, είτε από το Τουρκικό Ναυτικό, είτε από τους Τούρκους καταδρομείς που υπήρχαν πάνω στο νησί και ότι το γεγονός αποκρύφτηκε, προκειμένου να λήξει η κρίση και να μην οδηγηθούν οι δύο χώρες σε γενικευμένη σύρραξη ή ακόμα και σε πόλεμο.

Λίγες ώρες πριν το μοιραίο, το πλήρωμα του ελικοπτέρου του Πολεμικού Ναυτικού που είχε απογειωθεί από τη φρεγάτα «Ναβαρίνο» επιβεβαίωνε ότι στη Δυτική Ίμια, τη μικρή δίδυμη βραχονησίδα της Μεγάλης Ίμια, είχαν καταφέρει να αποβιβαστούν περίπου 10 Τούρκοι κομάντος. Η είδηση της κατάληψης ελληνικού εδάφους προκάλεσε πανικό στο κτίριο της Βουλής όπου είχε συγκληθεί άτυπο ΚΥΣΕΑ του Κώστα Σημίτη με τον Θόδωρο Πάγκαλο (τότε υπουργός Εξωτερικών), τον Γεράσιμο Αρσένη (υπουργός Εθνικής Άμυνας), τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ, τον τότε κυβερνητικό εκπρόσωπο Δημήτρη Ρέππα και άλλους κορυφαίους υπουργούς.

Τι πραγματικά έγινε τότε στα Ίμια;

Πολλοί από τους πρωταγωνιστές χρόνια μετά, έγραψαν βιβλία καταθέτοντας προσωπικές μαρτυρίες .

Ένας εξ αυτών, ο πρώην υπουργός Θόδωρος Πάγκαλος στο βιβλίο του «Ίμια, S-300, Οτσαλάν – Παλεύοντας για την ειρήνη»

Γράφει λοιπόν ο κ. Πάγκαλος για τα Ίμια

«…Η απόφαση, λοιπόν, που είχαμε πάρει ήταν να μην οξύνουμε τα πράγματα, αλλά να παρακολουθούμε άγρυπνα το γεγονός, προσπαθώντας να αποφύγουμε γενικότερη αναταραχή. Τότε ο δήμαρχος Καλύμνου Δημήτρης Διακομιχάλης αποφάσισε στις 25 Ιανουαρίου του 1996, συνοδευόμενος από τον τοπικό διοικητή της Αστυνομίας και άλλα δύο άτομα, να πάει στο βράχο Μικρή Ίμια (Ανατολική) και να τοποθετήσει επ’ αυτού μια ελληνική σημαία.

Ο δήμαρχος Καλύμνου ήταν από τους ελάχιστους υποστηρικτές του υπουργού Άμυνας Γεράσιμου Αρσένη. Είναι πολύ πιθανό ότι θέλησε να ενισχύσει ή την τοπική του μειοψηφική θέση στο κόμμα ή γενικότερα την παράταξη στην οποία ανήκε, μέσα στα πλαίσια των εσωκομματικών συσχετισμών.

Εκκρεμούσε, ωστόσο, ο δεύτερος γύρος της εσωκομματικής σύγκρουσης για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Ο Κώστας Σημίτης είχε μεν γίνει πρωθυπουργός με τη γνωστή ψηφοφορία στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, αλλά το συνέδριο που θα συγκαλείτο για την εκλογή προέδρου του ΠΑΣΟΚ ενδεχομένως να είχε διαφορετικό αποτέλεσμα. Και βεβαίως με δυσκολία μπορούσε κανείς να δεχτεί ότι θα υπάρχει άλλος πρωθυπουργός και άλλος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή να έχει άλλη κατεύθυνση η κυβέρνηση και άλλη κατεύθυνση το κυβερνητικό κόμμα.

Δεν έχω καμία ένδειξη ότι ο Διακομιχάλης ενήργησε ως βραχίονας μιας συνωμοσίας εναντίον του Σημίτη που είχε οργανωθεί από τον Γεράσιμο Αρσένη. Είμαι όμως βέβαιος, με βάση τα όσα γνωρίζω για τα πρόσωπα και τον τρόπο λειτουργίας του χώρου, ότι, εάν είχε προλάβει ο Διακομιχάλης να ενημερώσει για την κίνησή του, που εξελίχθηκε σε μια από τις φοβερότερες προβοκάτσιες της νεότερης πολιτικής ιστορίας, δεν θα τον είχαν αποδοκιμάσει και αποτρέψει. Λίγο μετά τη γνωστοποίηση της πρωτοβουλίας του δημάρχου Καλύμνου στις 27.1.1996 μια ομάδα Τούρκων δημοσιογράφων της εφημερίδας Hurriyet από τη Σμύρνη πήρε ένα ελικόπτερο και προσγειώθηκε στη νησίδα Ίμια.

Βρήκαν τη σημαία του Διακομιχάλη εγκαταλελειμμένη, μόνη και έρημη, την αφαίρεσαν και την αντικατέστησαν με μία τουρκική. Στις 28.1.1996 περιπολικό του Πολεμικού Ναυτικού υπέστειλε την τουρκική σημαία και ύψωσε την ελληνική. Το σκηνικό για μια αδιέξοδη και ανόητη επίδειξη δύναμης είχε στηθεί…».

Το επεισόδιο Σημίτη με Λυμπέρη

«…Πράγματι, έτσι έγινε. Περί τα μεσάνυχτα με ζήτησε στο τηλέφωνο ο Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ. Είχα διαβάσει και ακούσει για αυτόν, δεν ήξερα όμως τίποτα περισσότερο. Μου έκανε εντύπωση η ευγένεια και η προσοχή με την οποία μου μιλούσε. Ώρες ώρες σαν να ήταν αυτός υφιστάμενος ως βοηθός υφυπουργός απέναντι σε κάποιον σαν κι εμένα που ήμουν υπουργός, σε μία βέβαια πολύ μικρότερη χώρα. Ξεκίνησε λέγοντάς μου ότι αντιλαμβάνεται πως εμμένω στις πάγιες ελληνικές θέσεις για την αποφυγή μιας τυπικής διαπραγμάτευσης με την Τουρκία με αντικείμενο το Αιγαίο και ότι επομένως η πρόταση που μου έκανε πριν από λίγο ο υπουργός του, ο κύριος Κρίστοφερ, δεν έχει καμία ελπίδα.

Του είπα ότι είμαι πρόθυμος να συζητήσω άτυπα ώρες ολόκληρες τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αλλά εκείνη τη στιγμή, με δεδομένη την κίνηση των στόλων και των αεροπορικών δυνάμεων και των δύο χωρών, αυτό που πρωτεύει είναι η εκτόνωση της κατάστασης και η βαθμιαία απαγκίστρωση από την περιοχή. Μου απάντησε ότι θέλει χρόνο για να έρθει σε επαφή με τους Τούρκους και πραγματικά πέρασε σχεδόν μιάμιση ώρα χωρίς να έχω νεότερά του. Τότε, περί τις 02:30 το πρωί, μου τηλεφώνησε ο υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου από την πρεσβεία μας στην Άγκυρα, ο κύριος Σταθουλόπουλος, και μου είπε ότι σε συνέντευξη Τύπου η Τανσού Τσιλέρ είχε ανακοινώσει ότι Τούρκοι κομάντος είχαν αποβιβαστεί και καταλάβει τη μία από τις δύο νησίδες και ότι είχαν ρητή διαταγή να μην πυροβολήσουν πρώτοι, ακόμα και αν οι Έλληνες προσπαθούσαν να αποβιβαστούν στην ίδια νησίδα.

Τα τηλεφωνήματα αυτά γίνονταν είτε από το χολ του Πολιτικού Γραφείου είτε από ένα απομονωμένο τηλέφωνο που βρισκόταν σε μια γωνία. Όταν επέστρεψα στη σύσκεψη και μετέφερα την είδηση, επικράτησε, όπως ήταν φυσικό, πανικός. Ο πρωθυπουργός γύρισε προς τον αρχηγό Γενικού Επιτελείου ναύαρχο Λυμπέρη και χρησιμοποιώντας κατά τρόπο χαρακτηριστικό ένα βαρύτατο επίθετο του είπε:

«[…]Καλά, δε σου είπα να φρουρηθούν οι δύο νησίδες;». Αποσβολωμένος και κατακόκκινος, ο Λυμπέρης ψέλλισε: «Δεν μου είπατε και οι δύο, κύριε πρωθυπουργέ. Στη μία υπάρχει φρουρά βατραχανθρώπων. Για την άλλη δεν είχαμε δυνάμεις».

Ήταν σαφές ότι έτσι είχε δημιουργηθεί μια νέα κατάσταση, δεν υπήρχε πια μία σημαία στα Ιμια αλλά δύο, συγκυριαρχία δηλαδή, αφού η παρουσία στρατιωτικών δυνάμεων μιας χώρας επί ενός εδάφους άλλης χώρας είναι ένδειξη κυριαρχίας…».

«Ο Λυμπέρης τα είχε εντελώς χαμένα»

«…Ο αρχηγός του ΓΕΕΘΑ ναύαρχος Λυμπέρης τα είχε κυριολεκτικά χαμένα. Ο Λυμπέρης ήταν προφανώς κατώτερος των περιστάσεων. Είχε αναλύσει και είχε χειριστεί το γεγονός με την οπτική γωνία του πρώην αρχηγού ΓΕΝ. Για αυτόν ήταν ένα ναυτικό επεισόδιο και όφειλε να το αντιμετωπίσει μόνο του το Ναυτικό.

Αυτή η γραφειοκρατική και συντεχνιακή προσέγγιση τον οδήγησε στην εξωφρενική απόφαση να στείλει στην Ανατολική Ίμια μια ντουζίνα βατραχανθρώπους και να αφήσει τη Δυτική ακάλυπτη. Λίγα χιλιόμετρα από το θέατρο των επιχειρήσεων υπήρχε ικανή δύναμη (1.000 τουλάχιστον) κομάντος των ΛΟΚ, όπως διαβεβαίωσαν και στην τηλεοπτική εκπομπή Οι Φάκελοι του Αλέξη Παπαχελά, στο MEGA Channel το 2001, οι στρατηγοί Βούλγαρης και Σπυρίδων, οι οποίοι είπαν ότι οι στρατιωτικοί ήταν έτοιμοι να τους στείλουν στην Καλόλιμνο ή στο Φαρμακονήσι.

Όπως αναφέραμε και προηγουμένως, δεδομένου ότι, εκτός από τους βατραχανθρώπους του ναυάρχου Λυμπέρη, που φρουρούσαν την Ανατολική Ίμια, υπήρχε τουρκικός στρατός στη Δυτική Ίμια, η απαγκίστρωση και η εκτόνωση της υπόθεσης έπαιρνε εντελώς άλλες διαστάσεις…».

Πάγκαλος: Γιατί βγάλαμε τη σημαία

«…Εκείνη τη στιγμή ο Χόλμπρουκ δεν μου ανέφερε ξανά το θέμα των σημαιών. Και εγώ δεν θεώρησα σκόπιμο να το θέσω. Οι πατριδοκάπηλοι πάσης φύσεως και διάφοροι άκαπνοι “Eλληναράδες” έχουν θεωρήσει μεγίστη προδοσία την αφαίρεση της σημαίας του δημάρχου Καλύμνου από τη νησίδα Ιμια και τη μεταφορά της “εν τιμή” από το αποχωρούν απόσπασμα. Η απόφαση ελήφθη αποκλειστικά από τους συμμετέχοντες στη συζήτηση στο Πολιτικό Γραφείο.

Είναι αλήθεια ότι εγώ συνηγόρησα υπέρ της αφαίρεσης της σημαίας και είπα ότι σημαία-σύμβολο δεν είναι οποιοδήποτε πανί με τα εθνικά χρώματα βάζει ο καθένας κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες όπου και όποτε του καπνίσει. Σημαία-σύμβολο, και μάλιστα κάτω από τέτοιες περιστάσεις, είναι σημαία επίσημη, με σταθερή βάση, γερά προσδεμένη, φρουρούμενη και επιτηρούμενη.

Υποστήριξα επίσης ότι, εάν αφήναμε τη σημαία του Διακομιχάλη πάνω στην Ανατολική Ίμια, ήταν πολύ πιθανό, λόγω της καταιγίδας που είχε ξεσπάσει τη δεδομένη στιγμή, ο άνεμος ή τα τεράστια κύματα να την έπαιρναν και να την εξαφάνιζαν. Αυτό υπήρξε άλλη μια αιτία για την οποία κατασυκοφαντήθηκα και καθυβρίσθηκα από τους υπερπατριώτες.
Όλοι αυτοί οι ανεγκέφαλοι δεν σκέφτονται ότι, εάν είχε τεθεί επίσημα από την πλευρά μας να παραμείνει η σημαία μας στη μία από τις δύο νησίδες τότε και οι Τούρκοι θα μπορούσαν να αξιώσουν να μείνει και η δική τους η σημαία στην άλλη, όπου είχαν εγκαταστήσει φρουρά.

Η συζήτηση περί τη σημαία παραβλέπει το θεμελιώδες γεγονός ότι οι σημαίες ήταν δύο. Στη μία νησίδα η δικιά μας, στην άλλη νησίδα η σημαία των Τούρκων. Έτσι, όμως, θα ξαναγυρίζαμε στην αρχή του όλου προβλήματος και θα έπρεπε να αντιμετωπίσουμε αυτό που συστηματικά προσπαθούσαμε να αποφύγουμε, δηλαδή τις διαπραγματεύσεις…».

Μια εικόνα της κατάστασης εκείνης αλλά και των χειρισμών των ΗΠΑ δίνει και το βιβλίο των Αθανασίου Έλλις και Μιχάλη Ιγνατίου «Ιμια, τα απόρρητα τηλεγραφήματα των Αμερικανών».

Το βιβλίο στηρίζεται κυρίως στην έρευνα που έκαναν οι συγγραφείς στα αμερικανικά αρχεία, συχνά δίνοντας νομικές μάχες για να επιτύχουν τον αποχαρακτηρισμό εγγράφων. Στηρίζεται, όμως, και σε προσωπικές συνεντεύξεις που πήραν από τους περισσότερους εκ των Ελλήνων πρωταγωνιστών και από τον διαμεσολαβητή Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ.

Συγκριμένα στο βιβλίο οι δύο δημοσιογράφοι γράφουν:

Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών είχε συζητήσει το θέμα της σημαίας από την πρώτη στιγμή με τον Αμερικανό ομόλογό του, πριν αυτός αναχωρήσει για τον Καναδά και παραδώσει τη διαπραγμάτευση στον Χόλμπρουκ. Όταν ήρθε η κουβέντα στο θέμα της σημαίας, ο Πάγκαλος, που στην αρχή συζητούσε από θέση ισχύος, το έκοψε με απόλυτο τρόπο: «Θα παραμείνει», του είπε. Σύμφωνα με τα απόρρητα έγγραφα των Αμερικανών, ο Κρίστοφερ επέμεινε και ο Πάγκαλος φέρεται να απάντησε ότι κατά την άποψή του «οι ισχυροί άνεμοι θα καταστρέψουν τη σημαία, και η Ελλάδα δεν θα την αντικαθιστούσε». Το περιεχόμενο της συζήτησης μαγνητοφωνήθηκε, όπως επιτάσσει ο σχετικός αμερικανικός νόμος, ενώ κρατήθηκαν και πρακτικά από τον διευθυντή Νοτιοανατολικών Υποθέσεων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Στις 02.42 π.μ. της 31ης Ιανουαρίου, ο Αμερικανός διπλωμάτης Κέρι Κάβανο έγραψε μεταξύ άλλων τα εξής σε εμπιστευτικό τηλεγράφημα, που υπέγραψε ο υπουργός Γουόρεν Κρίστοφερ: Σε απάντηση στα σχόλια του υπουργού (Εξωτερικών Κρίστοφερ), ο Πάγκαλος είπε ότι, σε ομιλία που είχε μόλις εκφωνήσει στη Βουλή, είχε επαναλάβει ότι η Ελλάδα δεν είχε την πρόθεση να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα πέραν των 6 (έξι) μιλίων. Τόνισε στον υπουργό (Εξωτερικών Κρίστοφερ) ότι ήλπιζε πως αυτό θα έχει καθησυχάσει τις τουρκικές ανησυχίες ως προς το σημείο αυτό. Είπε ότι τα ελληνικά στρατεύματα στα Ιμια θα αποσύρονταν στις 31 Ιανουαρίου, αλλά η σημαία θα παρέμενε. Πρόσθεσε, ωστόσο, ότι ανέμενε πως οι ισχυροί άνεμοι θα κατέστρεφαν σύντομα τη σημαία και ότι η Ελλάδα δεν θα την αντικαθιστούσε.

Ο ναύαρχος Λυμπέρης υποστήριξε ότι το μοιραίο βράδυ της 30ής Ιανουαρίου, οι Σημίτης και Αρσένης τον ρώτησαν κατά πόσο είναι πρόβλημα να αποσυρθεί η σημαία. Επίσης, πρόσθεσε ότι ο Πάγκαλος τον ενθάρρυνε να πει ότι «την πήρε τη σημαία το κύμα και ο άνεμος». (*Εκπομπή «Κίτρινος Τύπος» την 31η Μαρτίου 2008 – Επίσης: «Πορεία σε ταραγμένες θάλασσες» του Χρήστου Λυμπέρη). Ο Αρσένης δεν ήταν ευτυχής με την κατάληξη του θέματος της σημαίας, και αρκετές φορές μίλησε με υπονοούμενα για τον τρόπο με τον οποίο διαπραγματεύθηκε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα ο Πάγκαλος. Υποστηρίζει ότι έχουν γραφτεί πολλά και αντιφατικά: Ακόμη και στις συνομιλίες μου με τον πρωθυπουργό η θέση που είχα ήταν ότι δεν μπορούσε να αποτελέσει μέρος του πακέτου αποκλιμάκωσης η απόσυρση της Σημαίας μας από την Ανατολική Ίμια. Γνώριζα πολύ καλά τι σήμαινε κάτι τέτοιο, που άλλωστε διατύπωσα και προς τους Αμερικανούς συνομιλητές μου. (*Γραπτή δήλωση του υπουργού Άμυνας Γεράσιμου Αρσένη στους συγγραφείς).

Ελληνικά στρατεύματα στην Καλόλιμνο

Στις 7 Φεβρουαρίου, ο Νάιλς απέστειλε τηλεγράφημα στον Κρίστοφερ, στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρει: Απαντώντας σε ερωτήσεις σχετικά με πληροφορίες περί παρουσίας ελληνικών στρατευμάτων στη νησίδα της Καλολίμνου κοντά στα Ιμια/Καρντάκ, το υπουργείο Εξωτερικών και το ελληνικό Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας είπαν ότι μόνον η νησίδα των Ιμίων καλύπτεται από τη συμφωνία απεμπλοκής που επιτεύχθηκε με τη μεσολάβηση των Ηνωμένων Πολιτειών στις 30-31 Ιανουαρίου. Έτσι, κατά την άποψή τους, η παρακείμενη νησίδα της Καλολίμνου δεν υπάγεται στη συμφωνία, και δεν επιβεβαιώνουν ούτε διαψεύδουν την παρουσία ελληνικών στρατευμάτων (ή άλλων προσώπων) στην Καλόλιμνο (ή σε άλλα νησιά/νησίδες του Αιγαίου)… Η πρεσβεία ενεργεί θεωρώντας ότι η συμφωνία περί επανόδου στο προηγούμενο καθεστώς καλύπτει μόνον τα Ιμια/Καρντάκ και όχι άλλα γειτονικά νησιά/νησίδες. Θα εκτιμούσαμε την επιβεβαίωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ότι η αντίληψή μας αυτή είναι ορθή.

Την επομένη μέρα, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ απαντά μεταξύ άλλων στην αμερικανική πρεσβεία της Αθήνας: Η συγκεκριμένη ενέργεια δεν παραβιάζει τη συμφωνία για την ταυτόχρονη απομάκρυνση στρατιωτικών δυνάμεων και σημαιών από τα Ίμια, την αποχώρηση των πολεμικών σκαφών και τη μη επιστροφή τους… Καταστήσαμε σαφές ότι δεν αμφισβητούμε το δικαίωμά τους να αναπτύξουν αυτά τα στρατεύματα, αλλά ανησυχούμε για το γεγονός ότι τέτοιου είδους ενέργειες είναι δυνατόν να παρερμηνευθούν και να προκαλέσουν αντιδράσεις στην Άγκυρα.

«Χωρίς την έγκριση Αρσένη»

Μετά το τέλος κρίσεων, οι αξιωματούχοι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, συνηθίζουν να συντάσσουν ένα κείμενο με το οποίο κρίνεται η αμερικανική προσπάθεια, και το οποίο χαρακτηρίζεται άκρως απόρρητο. Στην περίπτωση της κρίσης των Ιμίων, το έργο αυτό ανέλαβε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Στρόουμπ Τάλμποτ. Οσοι πληροφορήθηκαν τότε ότι ανέλαβε τη συγγραφή της κριτικής δεν είχαν καμία αμφιβολία ότι το κείμενο θα ήταν «στεγνό», και θα αποτύπωνε την πραγματικότητα, μέσα φυσικά από το δικό του πρίσμα.

Ο Τάλμποτ εγκαλεί, με καθόλου διπλωματικό τρόπο, τον Ελληνα πρωθυπουργό, υποστηρίζοντας ότι «η υπόσχεση του Σημίτη στη Βουλή στις 29 Ιανουαρίου να διατηρήσει τη σημαία στη θέση της αποδείχθηκε ενοχλητικό βάρος, όταν υποχώρησε από τις θέσεις του». Σημειώνει δε ότι «ο κ. Αρσένης και (πολύ πιθανώς) η στρατιωτική ιεραρχία φαίνονται καταδικασμένοι να πληρώσουν τις συνέπειες της πανωλεθρίας στα Ιμια, ενδεχομένως χάνοντας τη θέση τους», ενώ χαρακτηρίζει τον συμβιβασμό που επέβαλε ο Χόλμπρουκ, ως ήττα της Ελλάδας. Πιστεύει -και για μερικούς δεν έχει άδικο- ότι η αποτροπή του ελληνοτουρκικού πολέμου οφείλεται στην αμερικανική παρέμβαση και σε τίποτα άλλο. Είναι χαρακτηριστικό, ότι εκείνες τις ημέρες ο Χόλμπρουκ κατηγόρησε την Ευρωπαϊκή Ενωση ότι κοιμόταν την ώρα της κρίσης και η αλήθεια είναι ότι η Ενωση δεν έπραξε τίποτα απολύτως για να βοηθήσει μία χώρα-μέλος της, ούτε έκανε την παραμικρή παρέμβαση προς τις δύο χώρες.

Ο Τάλμποτ προσθέτει ότι «πολλοί Ελληνες θεωρούν την αποχώρηση των στρατευμάτων τους και την απομάκρυνση της σημαίας από τα Ιμια ως ήττα, η οποία ήταν αποτέλεσμα διστακτικότητας και υποδούλωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες». Υποστηρίζει επίσης ότι «η συχνά κατηγορηθείσα για την τήρηση ίσων αποστάσεων αμερικανική πολιτική θεωρείται υποστήριξη του εχθρού» και σημειώνει: «Η μεταχείριση της Αμερικής ως αποδιοπομπαίου τράγου δεν θα είναι αρκετή για τους Ελληνες εθνικιστές οι οποίοι επιθυμούν να επιρρίψουν ευθύνες και εσωτερικά. Ο ad hoc χαρακτήρας των ενεργειών της Ελλάδας στα Ιμια και η κοινοβουλευτική ρητορική που τις υποστήριξε προετοίμασαν την ήττα της Ελλάδας».

Το απόρρητο τηλεγράφημα, (2 Φεβρουαρίου 1996) αναφέρει μεταξύ άλλων: Πολλοί Έλληνες, ταπεινωμένοι επειδή ρεζιλεύτηκαν και από τη θεωρούμενη αμερικανική προτίμηση για την Τουρκία, αναζητούν αποδιοπομπαίους τράγους, αλλοδαπούς και εγχώριους… Καθώς ο στόχος της Τουρκίας (προηγούμενο καθεστώς) ήταν πιο περιορισμένος από την απόπειρα τετελεσμένου γεγονότος της Ελλάδας, η πρωθυπουργός Τσιλέρ μπόρεσε να διακηρύξει τη νίκη της… Οι τουρκικές υπηρεσίες ασφάλειας απολαμβάνουν την καλή δημοσιότητα των διαδοχικών επιτυχιών: πρώτα, οι πειρατές του φέρι «Αβράσια», τώρα οι Έλληνες… Ο ad hoc χαρακτήρας των ενεργειών της Ελλάδας στα Ιμια και η κοινοβουλευτική ρητορική που τις υποστήριξε προετοίμασαν την ήττα της Ελλάδας. Οι ελληνικές δυνάμεις φαίνεται να κατέλαβαν τα Ίμια χωρίς την έγκριση του Υπουργού Αμυνας Αρσένη, πόσω μάλλον του Σημίτη, και η επακόλουθη αμυντική πολιτική αποτέλεσε αντικείμενο κακού συντονισμού στο πλαίσιο του υπουργικού συμβουλίου μέχρι τις λιγοστές τελευταίες ώρες. Η υπόσχεση του Σημίτη στη Βουλή στις 29 Ιανουαρίου να διατηρήσει τη σημαία στη θέση της αποδείχθηκε ενοχλητικό βάρος όταν υποχώρησε από τις θέσεις του. Ο Αρσένης και (πολύ πιθανώς) η στρατιωτική ιεραρχία φαίνονται καταδικασμένοι να πληρώσουν τις συνέπειες της πανωλεθρίας στα Ιμια, ενδεχομένως χάνοντας τη θέση τους. (Απόρρητο)… Παρότι η Αγκυρα προτείνει τον διάλογο για τη διάθεση των νησίδων του Αιγαίου, η Αθήνα αρνείται τις συνομιλίες φοβούμενη μήπως υπονομεύσει τις νόμιμες αξιώσεις της και απωλέσει περαιτέρω το κύρος της».

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Bigpost.gr

Ακολουθήστε το Bigpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις