«Πρέπει να ήμουν πολύ αμαρτωλός, το Άγιο Όρος με… έδιωξε», είπε ο ηθοποιός.

Ο ηθοποιός Κωστής Σαββιδάκης μίλησε στην εφημερίδα On Time και στη δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου και εκμυστηρεύτηκε τι συνέβη την πρώτη  φορά που επισκέφτηκε το Άγιο Όρος.

Έχεις πάει στο Άγιο Όρος;

Έχω πάει, αλλά πρέπει να ήμουν πολύ αμαρτωλός τότε, γιατί με… έδιωξε το Άγιο Όρος! (γέλια)

Τι συνέβη;

Ήμουν είκοσι χρόνων όταν πήγα με ένα φίλο μου στο Άγιο Όρος, αλλά πέρασα δύσκολα, γιατί το πρώτο βράδυ με «περπάτησε» ένα έντομο και, επειδή είμαι αλλεργικός, πρήστηκε η μισή μου πλευρά και με πήγαν εσπευσμένα στο νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη. Νοσηλεύτηκα μία βδομάδα με ορούς για να συνέλθω. Γι’ αυτό λέω ότι πρέπει να ήμουν πολύ αμαρτωλός και με… έδιωξε! Δεν ξαναπήγα. Νομίζω πως, όταν έρθει η ώρα, θα με καλέσει και θα πάω.

Από αυτά που μου λες, τις πολύ δύσκολες ώρες που πέρασες, έχεις νιώσει την παρουσία και την προστασία της Παναγίας, που είναι η μητέρα όλων;

Νιώθω ότι είναι πάντα δίπλα μου, δεξιά μου, αριστερά μου, κάποια παρουσία η οποία με προστατεύει. Προσεύχομαι και υπάρχουν κάποιες στιγμές που μιλάω σε εκείνη ή σε κάποιους αγίους.
Μίλησε όμως και για ένα θαύμα που βίωσε πρίν από 9 χρόνια και σώθηκε από του χάρου τα δόντια.

Το λες, ότι πιστεύεις στον Θεό και έχεις ζήσει θαύματα. Πότε νομίζεις ότι ήταν η πρώτη φορά που ένιωσες τη δύναμη της πίστης και πήρες αυτόν το δρόμο;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είμαι κοντά στον Θεό, πιστεύω και μάλιστα πριν από εννιά χρόνια έγινε ένα θαύμα και σώθηκα από του χάρου τα δόντια. Ο παπα-Δημήτρης στους Αγίους Ισιδώρους, όποτε μπορούσε, έβγαζε το σταυρό και σταύρωνε τους πιστούς. Μια από αυτές τις φορές που πήγα, καθώς με σταύρωσε, κόλλησε ο σταυρός στην πλάτη μου. Προσπαθούσε να τον βγάλει και δεν έβγαινε με τίποτα… Μου είπε: «Άφησέ τον». Ο σταυρός έμεινε κολλημένος πάνω μου -παρόλο που σηκώθηκα όρθιος- γύρω στα είκοσι λεπτά! Και μου είπε ο παπα-Δημήτρης: «Μόλις μπορέσεις, πήγαινε να κάνεις μια ακτινογραφία στο σημείο όπου κόλλησε ο σταυρός». Έκανα την ακτινογραφία και αποδείχτηκε ότι υπήρχε μια κύστη στους πνεύμονες και χρειάστηκε να μπω επειγόντως στο χειρουργείο. Να είναι καλά η γιατρός Καλλιόπη Αθανασιάδη που με χειρούργησε. Δεν φοβήθηκα. Ήταν σαν να είχα πάρει δύναμη από το σταυρό και ήμουν σίγουρος ότι όλα θα πάνε καλά.

Υπήρξε κάποια στιγμή που λιγοψύχησες και είπες «γιατί, Θεέ μου, σε μένα;» και τον έδιωξες από τη ζωή σου και την ψυχή σου;

Δεν μπορώ να πω ότι τον έδιωξα, αλλά υπήρξαν στιγμές, ειδικά όταν έχασα τη μητέρα μου και την 11χρονη ανιψιά μου, που είπα «δεν υπάρχεις». Βεβαίως και υπάρχει, αλλά πάνω στην τσατίλα μας, τη στενοχώρια και τον πόνο μας θα πούμε κάποια πράγματα. Ήταν στιγμιαία η αντίδρασή μου, αλλά δεν έχω νιώσει ποτέ ότι δεν είναι εδώ και με έχει παρατήσει. Πιστεύω ότι πάντα είναι εδώ και έχω υψηλή προστασία.

Ο θάνατος της μητέρας σου ήταν η πρώτη μεγάλη απώλειά σου;

Ναι, «έφυγε» σε ηλικία 40 χρόνων από καρκίνο, κι εκεί είναι σαν να χάνεις τα θεμέλια από το σπίτι. Είσαι πια σ’ ένα σπίτι που είναι ετοιμόρροπο. Τουλάχιστον για εμάς τα αγόρια η μητέρα είναι η αδυναμία μας και για τα κορίτσια ο πατέρας. Γιατί με τον πατέρα μου δεν το ένιωσα τόσο πολύ όσο με τη μητέρα μου. Όταν η μητέρα μου έκανε την πρώτη εξέταση, οι γιατροί τής έδωσαν έξι μήνες ζωής. Από την αγάπη της για να μεγαλώσει τα παιδιά της, κατάφερε να ζήσει δώδεκα χρόνια. Έκανε χημειοθεραπείες και ζούσαμε όλον αυτό τον αγώνα της. Ήμουν είκοσι δύο χρόνων όταν «έφυγε», αλλά βίωσα όλο τον πόνο και την αγωνία της, γιατί έμενα μαζί της. Κι όταν βλέπεις τον άνθρωπο που αγαπάς να μην μπορεί να σηκωθεί ούτε από το κρεβάτι τους τελευταίους μήνες, φτάνεις σε ένα σημείο που λες: «Χριστούλη μου, πάρ’ την για να ξεκουραστεί. Να μην υποφέρει άλλο».

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Bigpost.gr

Ακολουθήστε το Bigpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις