Αντώνης Σαμαράς – Νέα πυρά στην κυβέρνηση: «Πηγαίνουμε για Πρέσπες Αιγαίου και αυτό δεν συνιστά εξωτερική πολιτική» – «Προαποφασισμένη η διαγραφή μου»

Νέα πυρά για την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης και τα ελληνοτουρκικά εκτόξευσε ο Αντώνης Σαμαράς, στην πρώτη δημόσια τοποθέτηση μετά τη διαγραφή του, μιλώντας στο ιστορικό συνέδριο του «Βήματος» με θέμα «Μεταπολίτευση 1974 – 2024, 50 χρόνια ελληνική εξωτερική πολιτική», ο πρώην πρωθυπουργός.

Ο Αντώνης Σαμαράς αμφισβήτησε στο σύνολό της την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης, την οποία κατηγόρησε για κατευνασμό και ζήτησε “να πάει σπίτι του” ο Γιώργος Γεραπετρίτης, για τον οποίον μάλιστα διερωτήθηκε τι συζητά επί ώρες με τον Χακάν Φιντάν. Ο κ. Σαμαράς απέδωσε στην κυβέρνηση εξασθένηση των συμμαχιών και της αποτρεπτικής δυνατότητας της χώρας. Μάλιστα, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι πίεσε την Κύπρο να στηρίξει για την προεδρία του ΟΑΣΕ τον Τούρκο διπλωμάτη Φεριντούν Σινιρλίογλου.

Επίσης ανέφερε πως η Νέα Δημοκρατία… θυμίζει το Ποτάμι, λόγω της αθρόας εισροής στελεχών του κέντρου.

Όπως τόνισε ο Αντώνης Σαμαράς για τα ελληνοτουρκικά «υποστηρίζω ότι έχουμε χάσει την πυξίδα μας και αυτό δεν λέγεται εξωτερική πολιτική. Το να πηγαίνουμε για Πρέσπες Αιγαίου και Ανατολικής Μεσογείου δεν είναι εξωτερική πολιτική. Είναι παραίτηση από κάθε εξωτερική πολιτική.Με δύο λόγια αποδυναμώνουμε την αποτροπή μας, μοιάζουμε να εγκαταλείπουμε το διεθνές δίκαιο, φτάσαμε στο σημείο να μας παραπέμπει η Κομισιόν γιατί δεν εφαρμόζουμε τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό για να μην ερεθίσουμε την Τουρκία, δεν διεκδικούμε κανένα ρόλο στην περιοχή μας και εμείς απλώς δεν υπάρχουμε. Αυτά λέγονται εγκατάλειψη πλήρης της εξωτερικής περιοχής».

«Τα ήρεμα νερά παρέμεναν ήρεμα γιατί αυτοί μας προκαλούσαν και εμείς κοιτούσαμε αλλού»
«Αντί να κάνουμε σημαία μας τον χάρτη κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε. Η Τουρκία ζητάει συνεκμετάλλευση και εμείς απλώς φοβικά παίζουμε το παιχνίδι της καθυστέρησης. Αλλά ας πάμε πιο πέρα. Τι κέρδισε η Ελλάδα;
Είχαμε λέει ήρεμα νερά αλλά στον αέρα. Δηλαδή δεν είχαμε πολλές παραβιάσεις. Είχαμε αλλεπάλληλες τουρκικές NAVTEX τη σοβαρότατη πρόκληση στην Κάσο. Τα ήρεμα νερά παρέμεναν ήρεμα γιατί αυτοί μας προκαλούσαν και εμείς κοιτούσαμε αλλού».

«Ψηφίσαμε αυτόν που μιλάει για γκρίζες ζώνες για υπεύθυνο ασφαλείας στην Ευρώπη»
«Υιοθετούμε την αποτροπή και εφαρμόζουμε τον κατευνασμό. Υπογράφουμε σύμφωνο φιλίας με την Τουρκία τη στιγμή που η Τουρκία έχει δημιουργήσει νέα τετελεσμένα εις βάρος μας. Η Τουρκία καταπατά έξω από την Κάσο τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και παρ όλα αυτά εξακολουθούμε να μιλάμε με την Τουρκία.

Γιατί ρώτησε το ιταλικό πλοίο την Τουρκία για εργασίες σε διακηρυγμένη ελληνική ΑΟΖ; Ξέρει κάποιος από την ελληνική κυβέρνηση να μας πει; Δηλώνουμε ότι κόκκινη γραμμή για εμάς είναι τα 6 ναυτικά μίλια. Στέλνουμε μήνυμα στην Τουρκία ότι εάν καταπατήσουν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα δε θα αντιδράσουμε.

Στον Οργανισμό για την Ευρωπαϊκή Ασφάλεια η Ελλάδα στήριξε τον εκπρόσωπο της κατοχικής δύναμης στην Κύπρο. Αυτόν που μιλάει για γκρίζες ζώνες τον ψηφίσαμε εμείς για υπεύθυνο ασφαλείας στην Ευρώπη».

«Στη Συρία έπεσε ένα καθεστώς αλλά άνοιξε ο Ασκός του Αιόλου»
«Η εκλογή Τραμπ σηματοδοτεί μεταξύ άλλων την επιστροφή στους υδρογονοάνθρακες εκεί που η Ελλάδα κατέχει το ανεκτίμητο γεωστρατηγικό άσετ που μπορεί να διασφαλίσει την ενεργειακή αυτονομία στην Ευρώπη.
Με την εκλογή Τραμπ είναι ώρα να κλείσουν τα σύνορα και να προχωρήσουν οι επαναπροωθήσεις των παρανόμων. Το Ισραήλ νιώθει ανακουφισμένο που διαλύθηκε το προπύργιο του Ιράν. Το Ισραήλ διαπιστώνει ταυτόχρονα ότι βόρεια των συνόρων του μπορεί να υπάρξει μία νέα Γάζα.

Στη Συρία έπεσε ένα καθεστώς αλλά άνοιξε ο Ασκός του Αιόλου. Το Κουρδικό πλέον έρχεται ορμητικά στο προσκήνιο. Η Τουρκία στηρίζει τους τζιχαντιστές και χτυπάει τους Κούρδους».

«Η Τουρκία δημιουργεί περισσότερου εχθρούς απ’ όσους μπορεί να αντιμετωπίσει»
«Γεωπολιτική ένταξη σημαίνει να χτίζεις συμμαχίες όχι να αναζητάς προστάτες. Απέναντι στην Τουρκία πρέπει να έχουμε αποτρέπτικη πολιτική. Να γνωρίζει η Τουρκία ότι εάν επιχειρήσει επιθετική ενέργεια θα πάρει ρίσκο ανυπολόγιστο. Είναι σαφές ότι η αποτροπή είναι η επιλογή που έχει ο λιγότερο ισχυρός όταν δε θέλει να υποταχθεί. Λέγεται αποτροπή γιατί όταν γίνεται σωστά αποθαρρύνει τον επιτιθέμενο και διασφαλίζει σταθερότητα και ειρήνη.
Μόνο που η αποτροπή απαιτεί πειστικότητα και αξιοπιστία. Να έχεις τα μέσα να επιβάλεις μεγάλο κόστος και ρίσκο στον επιτιθέμενο και αξιοπιστία να δείχνεις ότι αυτά που έχει στη διάθεσή σου είσαι αποφασισμένος να τα χρησιμοποιήσεις αν προκληθείς.

Η αποτροπή μόνη της δεν φτάνει. Χρειάζονται συμμαχίες κατά του κοινού εχθρού. Τα τελευταία χρόνια η Τουρκία άνοιξε πολλά μέτωπα. Άλλοτε της βγαίνει και άλλοτε δεν της βγαίνει. Πάντως σίγουρα επιμένει. Δημιουργεί περισσότερου εχθρούς απ’ όσους μπορεί να αντιμετωπίσει»

«Πιστεύω ότι χαλάω τη σούπα του δικαιωματισμού»
Σε ερώτηση για τη διαγραφή του: «Νομίζετε ότι όσα είπα μόνο εγώ τα πιστεύω; Αν ήμουν μόνο εγώ δε θα ενοχλούσα κανένα. Ξέρω ότι έγινε μια δημοσκόπηση που έλεγε ότι οι απόψεις Σαμαρά και Καραμανλή είχαν απήχηση 50% και ότι 40% διαφωνούσε με τη διαγραφή.

Πιστεύω ότι χαλάω τη σούπα του δικαιωματισμού. Η ομιλία μου στη Βουλή, εκεί τα είπα όλα και ο κόσμος άκουσε μια άλλη άποψη.

«Θα παραμείνω και μάχιμος και παρών»
Για το τι σκοπεύει να κάνει: «Οι παραιτήσεις δεν είναι ένα περίεργο φαινόμενο. Θα σας πω ότι 1,3 εκατομμύρια νεοδημοκράτες παραιτήθηκαν να ψηφίσουν. Δεν ψήφισαν γιατί λίγο πλέον η ΝΔ μοιάζει με την παράταξη που όλοι ξέρουμε. Θα παραμείνω και μάχιμος και παρών».

«Το όραμα της ευρωπαϊκής σύγκλισης έχει τραυματιστεί βαριά»
«Σε αυτά τα 50 χρόνια έγιναν πολλά, άλλαξαν πολλά και ζήσαμε συνταρακτικές ανατροπές. Η εξωτερική πολιτική είχε τρεις διακριτές προσεγγίσεις. Είχαμε μια αυστηρά εθνοκεντρική πολική με κύριο εκφραστή τον Ανδρέα Παπανδρέου και με παράδειγμα το ενιαίο αμυντικό δόγμα Ελλάδας – Κύπρου.

Από την άλλη είχαμε μια εξωτερική πολιτική που εκχωρούσε την υπεράσπιση των ελληνικών συμφερόντων στο διεθνές δίκαιο και τους διεθνείς οργανισμούς κυρίως στην Ενωμένη Ευρώπη με εκφραστή τον Κώστα Σημίτη και παραδείγματα τις συμφωνίες της Μαδρίτης και του Ελσίνκι.

Είχαμε τέλος την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική του Κωνσταντίνου Καραμανλή που συνέθετε τις δύο προηγούμενες προσεγγίσεις κρατώντας όμως τις ισορροπίες και τα όρια.

Το όραμα της ευρωπαϊκής σύγκλισης της εποχής Ντελόρ που έζησα ως υπουργός εξωτερικών έχει τραυματιστεί βαριά».

Η ομιλία του Αντώνη Σαμαρά
«Κυρίες και κύριοι,
Σας ευχαριστώ για τη σημερινή πρόσκληση – την οποία την αντιμετωπίζω και ως πρόκληση με δεδομένες τις καταιγιστικές εξελίξεις διεθνώς. Σε αυτά τα 50 χρόνια, έγιναν πολλά, άλλαξαν πολλά και ζήσαμε συγκλονιστικές ανατροπές. Και στην Ελλάδα και στον κόσμο. Η ελληνική εξωτερική πολιτική είχε πιστεύω τρεις διακριτές προσεγγίσεις:

Είχαμε μια αυστηρά «εθνοκεντρική» πολιτική, με κύριο εκφραστή τον Ανδρέα Παπανδρέου και με παράδειγμα το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα Ελλάδος-Κύπρου.
Από την άλλη πλευρά είχαμε μια εξωτερική Πολιτική που εκχωρούσε την υπεράσπιση των ελληνικών συμφερόντων στο Διεθνείς Δίκαιο και στους Διεθνείς Οργανισμούς κυρίως στην Ενωμένη Ευρώπη. Με εκφραστή τον Κώστα Σημίτη και παραδείγματα τις Συμφωνίες της Μαδρίτης και του Ελσίνκι.

Είχαμε, τέλος, την Πολυδιάστατη Εξωτερική Πολιτική του Κωνσταντίνου Καραμανλή.Που συνέθετε τις δύο προηγούμενες προσεγγίσεις, κρατώντας όμως τις ισορροπίες και τα όρια. Με κορυφαίο παράδειγμα την ένταξη της Ελλάδας στου Ευρωπαϊκούς θεσμούς που την πέτυχε το 1980 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής παρά τις σφοδρές αντιρρήσεις τότε, ολόκληρης σχεδόν της Αντιπολίτευσης.

Πίστευε ο Καραμανλής ακράδαντα στους Ευρωατλαντικούς θεσμούς, αλλά την ίδια ώρα αναζητούσε ρόλους για την Ελλάδα και επιχειρούσε ποικίλα ανοίγματα προς όλες τις κατευθύνεις: και στον Αραβικό Κόσμο και στα Ανατολικά και στον Τρίτο Κόσμο.

Αυτήν την Πολυδιάστατη Εξωτερική Πολιτική την υπηρέτησε, μετά τον Κωσταντίνο Καραμανλή, ο Κώστας Καραμανλής – επιτρέψτε μου να το πω- και εγώ.

Στη διαδρομή μου είχα την τύχη να γνωρίσω προσωπικά τα περισσότερα “ιερά τέρατα” εκείνης της εποχής: Μιτεράν, Θάτσερ, Κόλ, Ντελόρ, Αντρεότι, Γκονζάλες, Γκένσερ.

Μια πρώτη παρατήρηση: Καμία σχέση με τους σημερινούς!

Οι διαφορές σε ηγετικότητα είναι αβυσσαλέες…
Έζησα μεγάλες στιγμές. Αλλά και δραματικές στιγμές, με κορυφαία την προφανή: την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης.

Θυμάμαι όταν μετά την κατάρρευση του σοβιετικού κόσμου, ήλθαν να μας συναντήσουν στο ΝΑΤΟ, οι πρώην… εχθροί του ΝΑΤΟ! Ηρθαν δηλαδή όλοι οι καινούργιοι ΥΠΕΞ αυτών των νέων χωρών καταγγέλλοντας το νεκρό πλέον Σύμφωνο της Βαρσοβίας.

Ήταν ο θρίαμβος της Δύσης.

Που όμως γέννησε την προβληματική διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και μας κληροδότησε το Μακεδονικό. Εζησα και την κατάρρευση του καθεστώτος Χότζα στην Αλβανία. Ακολούθησαν οι πόλεμοι στο Ιράκ, η νέα αρχιτεκτονική της ΔΑΣΕ, το Μάαστριχτ που υπογράψαμε μαζί με τον Τίμο τον Χριστοδούλου.

Χρόνια μετά από άλλη θέση θυμάμαι τη Γερμανική Ευρώπη. Της Μέρκελ. Την έλλειψη αλληλεγγύης, την τιμωρητική της διάθεση και την απουσία οράματος. Με κορυφαίο παράδειγμα την κρίση στην πατρίδα μας. Αφού μας αμφισβήτησαν, αφού τους διαψεύσαμε θετικά και πιάσαμε τους στόχους μας ταχύτερα από ό,τι περίμεναν, στο τέλος μας…τράβηξαν το χαλί. Και μάλιστα, αφότου παραδέχθηκαν και ψήφισαν ομόφωνα ότι μπορούσαμε πια να βγούμε από τα μνημόνια!

Θυμάμαι το 2014, στην δική μας Προεδρία, που απελπισμένα προσπάθησα στις προγραμματικές μου δηλώσεις να αφυπνίσω τους ομόλογους μου για το νέο μεγάλο κι επικίνδυνο πρόβλημα που είχε ήδη εμφανιστεί: η λαθρομετανάστευση. Επεσα σε τοίχο. Εκαναν ότι δεν μ’ άκουγαν. Αδιαφορούσαν. Το κατάλαβαν πολύ αργότερα, όταν το πλήρωσαν ακριβά και οι κοινωνίες τους και οι χώρες τους και οι ίδιοι. Ηταν τότε που η Ευρώπη ξεκίνησε να μη βλέπει πια μπροστά της

Ήταν η Δύση που παρέπεε…

Και τώρα τι βλέπουμε;
— Προσωρινή ακυβερνησία στις ΗΠΑ, όπου ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος Τράμπ , με τελείως διαφορετικές απόψεις από τον Μπάιντεν, ακόμα δεν έχει αναλάβει τα καθήκοντά του. Όμως, η εκλογή του, από μόνη της, προκαλεί σεισμούς σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Για παράδειγμα, η θέση του για το ΝΑΤΟ

— Βλέπουμε ουσιαστική ακυβερνησία στη Γαλλία και στη Γερμανία κι ανύπαρκτο πλέον τον Γαλλογερμανικό άξονας! Την ώρα που η καρέκλα και της νέας Βρετανικής κυβέρνησης ήδη τρίζει.
Στην υπόλοιπη Ευρώπη έχουν εκλεγεί κυβερνήσεις, που από τις Βρυξέλλες θεωρούνται “αιρετικές” ή “ακροδεξιές” ή “αντισυστημικές”: Ιταλία, Αυστρία, Ουγγαρία, Σουηδία, Φιλανδία, Ολλανδία, κι αλλού.

Στην Ουκρανία συμπληρώνονται τρία χρόνια Πολέμου.

Το Ισραήλ πολεμάει σε δύο μέτωπα…

Στη Συρία χάος…

Ο διεθνής λοιπόν ορίζοντας ποτέ δεν ήταν τόσο σκοτεινός.

Η Ευρώπη, ποτέ τις τελευταίες δεκαετίες δεν ήταν τόσο παραλυμένη.
Και η Δύση ποτέ δεν ήταν τόσο διχασμένη…

Φίλες και φίλοι,

Σε μια Ελλάδα που συνεχώς άλλαζε αυτά τα 50 χρόνια, μέσα σε ένα κόσμο που κι αυτός μεταμορφωνόταν, υπήρξαν – ωστόσο – δύο “σταθερές”:

— Πρώτον, ότι έχουμε πάντα απέναντί μας μιαν απειλητική Τουρκία.

Μια Τουρκία με όλο και πιο αναθεωρητική συμπεριφορά – σήμερα πλέον προς κάθε κατεύθυνση! Μια Τουρκία νέο-Οθωμανική, που δημιουργεί τριβές με όλους τους γείτονές της, αλλά που κύριος στόχος της είναι να αποτρέψει την δημιουργία Κουρδικού κράτους στα νοτιανατολικά της και να επεκτείνει την επιρροή και τον έλεγχό της στα δυτικά της – σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου. Αυτό που τώρα ονομάζει “Γαλάζια πατρίδα”. Να ελέγξει την Ανατολική Μεσόγειο.

— Δεύτερη σταθερά, η ένταξη και παραμονή μας στον Ατλαντικό γεωστρατηγικό χώρο. Στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση…

Το ζήτημα όμως δεν είναι σε ποιο διεθνές πλαίσιο εντασσόμαστε, αλλά πώς λειτουργεί ο Συνασπισμός μέσα στον οποίον ανήκουμε. Και πώς λειτουργούμε εμείς οι ίδιοι μέσα σε αυτόν…

Διότι γεωπολιτική ένταξη σημαίνει να χτίζεις συμμαχίες όχι να αναζητάς συνεχώς “προστάτες”.

— Όταν χτίζεις συμμαχίες και αναλαμβάνεις ρόλους, σε εκτιμούν οι φίλοι σου και σε υπολογίζουν οι αντίπαλοί σου.

— Όταν αναζητάς “προστάτες”, οι φίλοι σου σε αντιμετωπίζουν ως “βαρίδι”, οι αντίπαλοί σου ως “εύκολο στόχο”, και στην μεγάλη ανάγκη σου, χάνεις τους “συμμάχους” και μένεις χωρίς “προστάτες”…

Ας δούμε, λοιπόν, τι οφείλουμε να κάνουμε:
* Πρώτον, έναντι της Τούρκικης επιθετικότητας να έχουμε αποτρεπτική πολιτική.
Δηλαδή να γνωρίζει η Τουρκία ότι, αν επιχειρήσει επιθετική ενέργεια σε βάρος μας, θα αντιμετωπίσει δυσανάλογο κόστος και θα πάρει ανυπολόγιστο ρίσκο.

Είναι σαφές ότι η Αποτροπή είναι η επιλογή που έχει ο λιγότερο ισχυρός, όταν δεν θέλει να υποταχθεί!
Λέγεται Αποτροπή, γιατί, όταν γίνεται σωστά, αποθαρρύνει τον επιτιθέμενο. Αποτρέπει τη σύγκρουση! Διασφαλίζει τη σταθερότητα και την Ειρήνη.

Μόνο που η Αποτροπή απαιτεί Πειστικότητα και Αξιοπιστία.

— Πειστικότητα, δηλαδή να έχεις τα μέσα να επιβάλλεις μεγάλο κόστος και ρίσκο στον επιτιθέμενο.

— Και Αξιοπιστία, δηλαδή να δείχνεις ότι αυτά που έχεις στη διάθεσή σου, είσαι αποφασισμένος να τα χρησιμοποιήσεις, αν προκληθείς.

* Η Αποτροπή όμως δεν φτάνει. Χρειάζονται και ενεργές συμμαχίες.

Αληθινές συμμαχίες “κατά κοινού εχθρού”…

Τα τελευταία χρόνια, η Τουρκία άνοιξε πολλά μέτωπα γύρω από τα σύνορά της. Ουσιαστικά με όλους τους γύρω της. Άλλοτε της βγαίνει. Άλλοτε όχι. Όμως επιμένει…

Και σίγουρα προχωρεί σε “υπέρ-επέκταση”- Overextension.

Δημιουργεί περισσότερους εχθρούς απ’ όσους μπορεί να αντιμετωπίσει – και εμπλέκεται σε περισσότερες εστίες έντασης απ’ όσες μπορεί να διαχειριστεί».

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Bigpost.gr

Ακολουθήστε το Bigpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις