81 χρόνια από το Σύμφωνο Φιλίας της Τουρκίας με τον Χίτλερ

Έτσι λοιπόν την ώρα που σύσσωμος ο Κρητικός λαός αποδεκάτιζε τους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές στην μεγαλειώδη μάχη της Κρήτης στο διάστημα 20 Μαΐου -1^η Ιουνίου 1941, την ώρα  που ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας κατέβαζαν τη σβάστικα από την Ακρόπολη τη νύκτα της 30ης προς 31η Μαΐου 1941, οι Τούρκοι διαπραγματευόταν για να τα βρουν με τον Χίτλερ.

Την ώρα που ο Ελληνικός λαός έδινε σύσσωμος τη μάχη της Εθνικής Αντίστασης ενάντια στον Άξονα, η Τουρκία προχωρούσε στη Σύναψη Συμφώνου Φιλίας και Συνεργασίας με τον Χίτλερ και τους ναζί.

Έτσι σε αντίθεση με την Ελλάδα η οποία πολέμησε τους Ιταλούς στη Βόρειο Ήπειρο και τους Γερμανούς στο Ρούπελ, η Τουρκία τάχθηκε ανοιχτά και επίσημα με το μέρος των ναζί.

 

Η επιστολή του Χίτλερ στον Ινονού

Ειδικότερα στις 4 Μαρτίου 1941 ο Χίτλερ έστειλε επιστολή προς τον τούρκο πρόεδρο Ισμέτ Ινονού την οποία του παρέδωσε ο πρέσβης της χιτλερικής Γερμανίας στην Άγκυρα φον Πάπεν. Στην επιστολή του ο Χίτλερ έδινε τη διαβεβαίωση στην Άγκυρα ότι δεν επρόκειτο να επιτεθεί στην Τουρκία και για τον λόγο αυτόν τα ναζιστικά στρατεύματα που είχαν μπει στη Βουλγαρία θα έμεναν μακριά από τα σύνορα με την Τουρκία, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων. Επιπλέον όπως προκύπτει από δημοσίευμα της αγγλικής εφημερίδας DailyMail στις 5 Μαρτίου 1941, ο Χίτλερ διεμήνυε στον Ινονού ότι ενδιαφερόταν να  φροντίσει τα τουρκικά συμφέροντα  και την ευημερία της Τουρκίας. Μάλιστα σύμφωνα με το τουρκικό ραδιόφωνο ο Ινονού άκουγε με προσοχή το μήνυμα του Χίτλερ καθώς του το διάβαζε ο φον Πάπεν  κατά την επίσκεψή του στο Προεδρικό Μέγαρο στην Άγκυρα. Στη συνέχεια ο Ινονού ζήτησε από τον φον Πάπεν να ευχαριστήσει εκ μέρους του τον Χίτλερ για αυτήν «την ευγενική του πράξη»!!!  Η επιστολή Χίτλερ στη συνέχεια αποτέλεσε αντικείμενο 6ωρης συζήτησης στο τουρκική υπουργικό συμβούλιο στις 5 Μαρτίου 1941.

Στην επιστολή αυτή του Χίτλερ, τελικά απάντησε ο Ινονού στις 19 Μαρτίου 1941.

Το βέβαιο είναι πάντως ότι όταν στις 6 Απριλίου 1941 ο Χίτλερ επιτέθηκε στην Πατρίδα μας και ο ελληνικός λαός έδινε τιτάνιο αγώνα, την ίδια ώρα οι Τούρκοι έκαναν μπίζνες με τους ναζί για να τα κονομήσουν ως συνήθως.

«Μέγας και μεγαλοφυής αναδημιουργός της νέας Τουρκίας» ο Κεμάλ σύμφωνα με τον Χίτλερ

Η πρόθεση του Χίτλερ για συνδιαλλαγή με την Τουρκία εκτός από την επιστολή του της 4^ης Μαρτίου 1941 φάνηκε και σε μια αποστροφή του περίφημου τότε λόγου του στις 4 Μαΐου 1941 στο γερμανικό Ράιχσταγκ για τα ζητήματα του πολέμου στα Βαλκάνια όπου επισήμανε ότι από τη στιγμή της ανόδου του στην εξουσία προσπάθησε να επιτύχει στενή συνεργασία με την Τουρκία η οποία να στηρίζεται σε βάσεις οικονομικής ωφέλειας. Μάλιστα παρατήρησε ότι η Τουρκία ήταν σύμμαχος με τη Γερμανία στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, πόλεμος που σύμφωνα με τον Χίτλερ έβλαψε τόσο την Τουρκία όσο και τη Γερμανία. Και στη συνέχεια αναφέρθηκε στον Κεμάλ χαρακτηρίζοντάς τον ως «μέγα και μεγαλοφυή αναδημιουργό της νέας Τουρκίας».

Αυτά έλεγε ο Χίτλερ για τον Κεμάλ και την Τουρκία τον Μάιο του 1941 όταν η γερμανική μπότα είχε κατακτήσει την Ελλάδα πλην Κρήτης.

Το Σύμφωνο  Φιλίας της Τουρκίας με τον Χίτλερ

Έτσι τελικά  στις 18 Ιουνίου 1941, η Τουρκία συνήψε με τη ναζιστική Γερμανία και τον Χίτλερ την Γερμανο-Τουρκική Συνθήκη Φιλίας. Η Συνθήκη υπογράφτηκε στην Άγκυρα από τον πρέσβη της χιτλερικής Γερμανίας Φραντς φον Πάπενκαι τον τούρκο υπουργό εξωτερικών Μεχμέτ ΣουκρούΣαράτζογλου όπως φαίνεται και στην σχετική φωτογραφία και την οποία έχουμε ήδη δημοσιεύσει στην ΥΠΕΡΒΑΣΗ News στις 5 Απριλίου 2021 στη σελ. 3.

Επρόκειτο για ένα Σύμφωνο μη επιθέσεως διαρκείας δέκα ετών στο οποίο πέραν των άλλων Χίτλερ και Τουρκία συμφωνούσαν σε αμοιβαίο σεβασμό των συνόρων τους καθώς και σε ειρηνική επίλυση των διαφορών τους (DailyMail 19/6/1941).

Ειδικότερα στο προοίμιο της Συνθήκης αναφερόταν ότι Γερμανία και Τουρκία έχοντας την επιθυμία να αποκαταστήσουν τις μεταξύ τους σχέσεις «επί βάσεως αμοιβαίας εμπιστοσύνης και ειλικρινούς φιλίας» αποφάσισαν να συνάψουν Συμφωνία υπό την επιφύλαξη του σεβασμού των υποχρεώσεων που είχαν μέχρι τότε οι δύο χώρες και για τον λόγο αυτόν διόρισαν ως πληρεξουσίους των δύο πλευρών για την υπογραφή της Συμφωνίας τον πρέσβη Φράντς φον Πάπεν εκ μέρους της Γερμανίας και τον  υπουργό εξωτερικών της Τουρκίας Σουκρού Σαράτσογλου.

Στη συνέχεια στο άρθρο 1 της Συνθήκης αναφερόταν ότι Γερμανία και Τουρκία αναλαμβάνουν να σεβαστούν αμοιβαίως την ακεραιότητα και το απαραβίαστον του εθνικού εδάφους τους και να μην λαμβάνουν κανένα μέτρο το οποίο να στρέφεται άμεσα ή έμμεσα κατά του άλλου συμβαλλομένου μέρους.

Στο άρθρο 2 της Συνθήκης προβλεπόταν ότι Γερμανία και Τουρκία αναλαμβάνουν την υποχρέωση στο μέλλον να έρχονται φιλικώς εις επαφήν σε σχέση με όλα τα ζητήματα που αφορούν αμοιβαίως τα συμφέροντά τους προκειμένου να καταλήγουν σε συμφωνία ως προς τον τρόπο με τον οποίον θα χειριστούν παρόμοια ζητήματα.

Το άρθρο 3 προέβλεπε τα περί της κύρωσης της Συνθήκης η οποία θα ήταν δεκαετούς διάρκειας ενώ θα μπορούσε με συμφωνία των μερών και να παραταθεί.

Μετά την υπογραφή του Συμφώνου Φιλίας οι δύο πλευρές αντάλλαξαν διακοινώσεις ως προς τις οικονομικές σχέσεις των δύο χωρών μιας και οι Τούρκοι ως γνωστόν δεν κάνουν τίποτε στο τζάμπα.

Σε δηλώσεις του ο Σαράτσογλου επισήμανε με νόημα ότι κατά την διάρκεια όλων των σοβαρών γεγονότων τους τελευταίους αιώνες η Τουρκία και η Γερμανία δεν ήταν ποτέ αντίπαλοι και οι σχέσεις τους ήταν άμεμπτες. Μάλιστα με το Σύμφωνο φιλίας έθεσαν σε στερεότερες βάσεις την φιλία τους.  Και συνέχισε λέγοντας ότι τα δύο έθνη παρείχαν αμοιβαία τη διαβεβαίωση ότι και εις το μέλλον ουδέποτε θα έχουν διαφορές. Και κατέληξε χαρακτηρίζοντας το Σύμφωνο «σπουδαίο ιστορικό έγγραφο φιλίας».

Στη συνέχεια στις 5 Ιουλίου 1941 σε ειδική τελετή στην αίθουσα των Πρέσβεων του Γερμανικού Υπουργείου Εξωτερικών στο Βερολίνο έγινε η ανταλλαγή των επικυρωτικών εγγράφων μεταξύ της τουρκικής και της γερμανικής αντιπροσωπείας στην οποία από τουρκικής πλευράς συμμετείχαν ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας του τουρκικού υπουργείου εξωτερικών CevatAcikalin, ο τούρκος πρέσβης στο Βερολίνο HuesrevGerede και από γερμανικής πλευράς ο γενικός γραμματέας του Γερμανικού Υπουργείου ΕξωτερικώνErnstvonWeizsäckerπατέρας του πρώην Προέδρου της Γερμανίας RichardKarlFreiherrvonWeizsäcker τη δεκαετία 1984-1994, και ο τότε αναπληρωτής γενικός γραμματέας του Γερμανικού Υπουργείου ΕξωτερικώνErnstWoermann.

Το κείμενο του Γερμανοτουρκικού Συμφώνου Φιλίας μετά την επικύρωσή του δημοσιεύθηκε στην επίσημη εφημερίδα της ναζιστικής Γερμανίας.

Είναι δε χαρακτηριστικό ότι αμέσως μετά τη σύναψη του Γερμανο-Τουρκικού Συμφώνου μη επιθέσεως ο Χίτλερ στις 22 Ιουνίου 1941 επιτέθηκε στη Σοβιετική Ένωση, έχοντας όμως καθυστερήσει λόγω της ελληνικής αντίστασης στο Ρούπελ και στη μάχη της Κρήτης όπου αποδεκατίστηκαν οι αλεξιπτωτιστές του. Άλλωστε είναι ιστορικά γνωστό ότι ο Χίτλερ έχασε τη μάχη με τον ρωσικό χειμώνα λόγω της ελληνικής αντίστασης και της συνακόλουθης καθυστέρησης.

Η Συμφωνία Clodius

Στη συνέχεια τον Οκτώβριο 1941 η Τουρκία υπέγραψε με το Χίτλερ την Συμφωνία Clodius με βάση την οποία εφοδίασε τη ναζιστική πολεμική μηχανή με 45.000 τόνους χρωμίου το διάστημα 1941-42 και με 90.000 τόνους χρωμίου κατ΄ έτος το 1943 και 1944, παρέχοντας έτσι στους ναζί ένα υπερπολύτιμο μέταλλο που χρησιμοποιείται στη διαδικασία κατασκευής όπλων.

Οι οικονομικές σχέσεις της Τουρκίας με τη ναζιστική Γερμανία συνεχίστηκαν απρόσκοπτα. Μάλιστα στις 26 Φεβρουαρίου 1943 πραγματοποιήθηκε στη Γερμανία  η Διάσκεψη του Τουρκικού Εμπορικού Επιμελητηρίου στο Βερολίνο. Στο πλαίσιο αυτό πραγματοποιήθηκε η ετήσια Γενική Συνέλευση στα γραφεία του Τουρκικού Εμπορικού Επιμελητηρίου για τη Γερμανία στο Βερολίνο, στην περίφημη λεωφόρο Kurfürstendamm, παρουσία του Τούρκου πρέσβη στο Βερολίνο SaffetArikan.

Και το κερασάκι στην τούρτα ήταν η απαίτηση της Τουρκίας να της παραχωρηθούν συγκεκριμένα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου προκειμένου να προσχωρήσει στον Άξονα, όπως αποκάλυψε ο Χίτλερ στον Μουσολίνι σε συνάντησή τους στις 29/4/1942 στο Σάλτσμπουργκ (www.sportime.gr 17/2/2021).

Την ίδια στιγμή όμως η Άγκυρα ακολουθώντας τη γνωστή της καιροσκοπική πολιτική πουλούσε χρώμιο και στους Αγγλο-αμερικάνους καθώς και αποξηραμένα φρούτα και καπνό.

Και κάτι ακόμη. Μόλις η Τουρκία είδε ότι έρχεται η συντριβή του Χίτλερ και καθώς τον Αύγουστο του 1944 ο σοβιετικός στρατός εισέβαλε στη Βουλγαρία, η Άγκυρα διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις με τους ναζί.

Περίμενε όμως μέχρι τις 23 Φεβρουαρίου 1945 για να κηρύξει τον πόλεμο στη Γερμανία μιας και δεν ήταν σίγουρη για το τελικό αποτέλεσμα του πολέμου.
Έτσι η Άγκυρα κατάφερε να πλασαριστεί μαζί με τους νικητές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου!!!

Νότης Μαριάς, Πρόεδρος του Κόμματος ΕΛΛΑΔΑ- O ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ,Καθηγητής Θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, πρώην Ευρωβουλευτής,notismarias@gmail.com

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Bigpost.gr

Ακολουθήστε το Bigpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις